Columns
Coupe Eerenstein
Vannacht zat ik bij de kapper. Ik denk dat ik een jaar of 8 was, dus begin jaren ’60. Vroeger ging je naar de kapper omdat je haar te lang werd. Tenminste, dat vond je moeder altijd. Je ging niet naar de kapper om je haar te stylen of zoiets. Haarmode was nog niet uitgevonden. Ja, je had de nozems met hun vetkuiven, maar dat was voor jongens die al een brommer hadden. En rolmodellen zoals The Beatles waren van latere datum.
Aovondklok
Geert en ik hebt verleden week, net as de mieste welwillende Nederlanders, met ontsteltenis keken naor de bielden van plunderings en vernielzucht tiedens de eerste aovonds dat de aovondklok zien intrede dee. Geert wol ze wal deur de televisie hen trekken, zo hellig wuur e. “Zie muzzen ze almaol de bienen breken!” ruup e. “En wat bint ’t ok nog veur snötneuzen. Almaol van de puberjongies met kapuchons op
Stilte voor de storm
Weinig te beleven in ons dorp. Het is stil op straat, stil in MFC De Brink, stil in de kroegen, in de sportgebouwen, stil om ons heen, stil in mij. Is het stilte voor de storm? Dat moment van intense rust, de wind is weg, de vogels zingen niet… de atmosfeer is onstabiel.
Uit welke hoek waait die storm straks?
Mosselen
De pedalen gaan in gestaag tempo rond. De ketting draait vrijwel onhoorbaar over de tandwielen. Het achterwiel snort als een spinnende kat. Een aantal keren per week mijn bezigheid van een uur. Daarom ook had het eigenlijk niet over mosselen moeten gaan maar de titel had moeten zijn “lof der saaiheid”. Want mijn racefiets staat geklemd in een Tacx, zo’n ding waar je het achterwiel klem in zet.
Vroeger
Dinsdag, 22 december 2020, het is nog maar vier uur in de middag. En nu al miezerig en donker. Wanneer ik niet zo’n optimist zou zijn dan zou ik er acuut depressief van worden. Vooral in deze pandemische tijden zonder een gezellige borrel bij het haardvuur met een grote schare vrolijke familie en vrienden. Nou ja twee of drie mag je nog wel bij de huiselijke haard ontvangen geloof ik.
Meer tied veur pils
‘Meneer, u moet een winkelmandje meenemen.’ Ik loop in Nieuw-Amsterdam de Big Bazar binnen met de vraag of ze er ook aanstekers verkopen. Sinds de Slener Bazar alleen nog maar gitaren verkoopt, moet je voor bazarartikelen tegenwoordig naar Nieuw-Amsterdam. Niet dat je in Sleen geen aansteker kunt kopen, maar in een bazar koop je makkelijk drie exemplaren voor de prijs van één exemplaar in onze plaatselijke supermarkt.
Jan Ab
Wij kunt niet aans zeggen as dat er flink reuring is in de bodem in- en rondum Slien. De umsniedingsweg hef een neie jas ankregen met een neie rotonde, en een veilige ofslag de Bannerschultestraot op, de glasvezelkabel komp er an vanof de Klenckerstraot, en dan natuurlijk de graverij naor granaten van Jan Ab. Jan Heeling bedoel ik, maar old Sliener kent hum as Jan van Ab Heeling, Jan Ab dus.
Gezegend is het land
Halverwege Noord-Sleen kwam een troep marechaussees te paard de weg af, de stoet volk tegemoet. De mannen, vrouwen, kinderen sleepten zich hijgend, zwijgend en bevend naar het gemeentehuis in Sleen. Hun grauwe gezichten waren vuil van stof, straaltjes bloed liepen langs hun wangen, hun kleren hingen verscheurd aan hun slappe, uitgeputte lijven.
De Vogelbuurt
Het is weer herfst, de blaadjes vallen, in rode bruine en gele kleuren, van de bomen. Paddenstoelen schieten met grote hoeveelheden links en rechts uit de grond. En tja, die sporen zeker. Da’s toch wel wat anders dan met het C-virus want dat spoort echt niet. Die vermeerderen zich wereldwijd van mens tot mens met een enorme snelheid. Zo snel zelfs dat het konijn, na de copulatie, groen zou zien van pure jaloezie.
Leeg of vol
De laatste dagen moet ik veel denken aan het gezegde: “het glas is half leeg of het glas is half vol”. Half leeg heeft daar in deze tijd meestal wel de overhand bij.
De sfeer van optimisme die gedurende de zomermaanden weer wat terug kwam, lijkt helemaal verdwenen. Klein en groot leed is weer aan de orde van de dag.
Berichten over overvolle ziekenhuizen en een grote toename van besmettingen is het landelijke beeld wat de oorzaak is tot opnieuw strenge maatregelen.
En iedereen kent ook wel het kleine leed wat door de maatregelen ontstaat. Zoonlief die veertig wordt is maar gestopt met het voorbereiden van een feest. En ook de andere verjaardagen in ons gezin worden dit jaar over geslagen.
Zand erover
Vorige week kwam aan het licht dat er aan de Heirweg in Sleen ter hoogte van de Broekveldstraat tientallen granaten onder de grond liggen. Die granaten waren van het Nederlandse leger en hoorden bij het antitankgeschut dat daar stond opgesteld om de Duitsers, die naar verwachting via Erm naar Sleen zouden doorstoten, een warm onthaal te geven. De Duitsers kwamen echter via Noord-Sleen.
De VRBCHLES
Eigenlijk wil mien Geert nog niet hebben dat ik er over proot, want hie hef alles nog lang niet op de rit, maar ik doet’t toch even.
Weej wat’t is? Wat mien Geert in de kop hef, dat hef e niet in…nou ja, ij weet ’t wal. En dan kan ik roepen wat ik wil, maar daor döt e dan niks meer op. In dat stadium zit e nou met zien “grootse plannen”. Er bint vast wal welken die mien Geert half staon wilt, of die hum zien plannen juust wilt ofraoden, met goeie argumenten.
Complot
Iedereen is wel een beetje vatbaar voor complotdenken, voor de opvatting dat een bepaalde gebeurtenis, ontwikkeling of toestand het resultaat is van een samenzwering. We willen immers weten waarom dingen gaan zoals ze gaan, want anders is het leven ingewikkeld, willekeurig en onzeker. Helemaal als er sprake is van weinig transparantie, er weinig gegevens voorhanden zijn en er dus flink op los gespeculeerd kan worden.
Duslectisch
Nou ja kijk, natuurlijk weet ik dat het woord niet klopt. Als je het met de pc typt dan komt er zo’n rood kringeltje onder. Signaal dat het een fout is. Natuurlijk moet het dyslectisch zijn.
Het rode kringeltje waarschuwt voor de fout. Voor het begin van dit verhaal en voor de kringeltjes onder de woorden die fout getypt worden moeten we even terug in de tijd.
Vakantie gevoel
De zon staat weer lekker te schijnen aan een fijne strakke blauwe lucht. Het temperatuurtje is inmiddels opgelopen naar 27 graden. De jongens en meisjes van het weer voorspellen een hittegolfje van wel 9 dagen op rij. Toch kriebelt het wel weer om op vakantie te gaan, lekker naar Zuid Frankrijk. En dan op zo’n terrasje tussen eeuwenoude gebouwen een koud drankje te nuttigen. Helaas rukt het virus weer op dus de twijfel om te gaan wordt steeds meer een punt.
Beeldentuin
Jaren geleden was ik in Estland met de jongens van de Super Nova: het zeiljacht van kapitein Withaar. Het was ruim vijftien jaar na de onafhankelijkheid. In 1991 werd Estland een soevereine democratische republiek. Daarvoor was Estland bezet door de Russen, die het in 1944 hadden ingelijfd. Even buiten de hoofdstad Tallinn stond een museum. Een statig gebouw, dat op de dag dat wij er waren gesloten bleek te zijn.
Leeg hoes in de straot..
Bij oes in de straot stiet een hoes leeg. De leste bewoner wuur de tuun te groot. De drup die bij hum de emmer luut overlopen was zien zitmeijer die der met oetscheide. Hie kreeg al vlot een kleiner hoes toewezen deur de woningstichting en daor is e ok al hen verhoesd. Hie is nog gien vittien dagen vort en non liekt het al zun haveloos zaakien….onkruud in de oprit, fossen gres die overal welig tiert..
Ingewikkeld
Poeh poeh, het leven wordt er niet eenvoudiger op. Ik heb het idee dat iedereen een beetje prikkelbaar aan het worden is na zoveel maanden quarantaine, beperkte leefregels en niets anders dan corona, ‘black lives matter’ en beeldenstormen in de praatprogramma’s op tv. Ik ben inmiddels afgehaakt.
Terugblik
Het was wel heel bijzonder, dat beeld van de A37. Links en rechts zo ver we konden kijken geen auto te zien. Die rust was ons al opgevallen toen we uit Sleen weg fietsten. Normaal zie je op de zondagochtend wandelaars, de eerste Pieterpad lopers en dorpsgenoten die de hond uitlaten. Natuurlijk hadden we, in aanloop naar deze zondag, wel even gezocht of fietsen was toegestaan.
Bezig blijven
Tis rustig in deze tijd waarin het C-virus rondwaart. Ik prijs me gelukkig dat ik in Sleen woon en niet in zo’n bovenmaatse hippe stad. U weet wel, in zo’n appartementje met of zonder balkonnetje. Dus de tuin geeft ruimte en de wandelingen door de ruimtelijke omgeving zijn heel prettig.