Keuzes maken

Betrapt u zich er ook wel eens op dat je de hele dag door keuzes moet maken? Dat begint al 's morgens bij het uit bed stappen, stap ik met mijn linker- of rechterbeen uit bed. Er is mij geleerd om bij voorkeur het rechterbeen als eerste de grond te laten voelen, want dat schijnt een positieve uitwerking te hebben op je humeur de rest van de dag en dat is voor je omstanders ook veel prettiger.

Wanneer je dan na een opfrisbeurt beneden komt, begint het keuzes maken pas echt: neem ik koffie of thee bij het ontbijt, bruin of wit brood, suiker of zoetjes, maar dat alles is nog betrekkelijk overzichtelijk. Wanneer je besluit om Emmen met een bezoek te vereren komt de vraag: ga ik vandaag CO2 neutraal naar Emmen of pak ik toch de gemakkelijkste weg: de auto.

Om toch het milieu te omarmen besluit ik de fiets te nemen zodat de temperatuur op deze planeet niet te snel omhoog schiet. Dan komt ineens de gedachte op van hoe het is gesteld met de zure regen die de bomen in de bossen zou laten omvallen, daar zie ik om mij heen kijkend gelukkig helemaal niets van, dus die zure regenbuien zijn aan ons voorbij gegaan?  Dan nog het gat in onze ozonlaag, daar hoor ik op dit moment ook niets meer over, zou dit gat inmiddels door al die zure regen dicht geregend zijn? Wie zei ook alweer elk nadeel heeft zijn voordeel?  Drie keer is scheepsrecht hoor ik vaak, dus de opwarming van de aarde is wel serieus? Maar al fietsend kom ik tot de conclusie dat een heleboel keuzes al bepaald zijn, want ik moet rechts voor laten gaan en ik moet stoppen bij een rood stoplicht.

Gek eigenlijk dat de kleur rood de kleur van gevaar is en groen de kleur van veilig, zou dit ook opgaan voor de liefde? En de politiek?  Maar in de politiek is ook alles niet meer groen of rood of anders gezegd zwart of wit. Er zijn inmiddels zoveel partijen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Misschien toch maar een beetje zure regen? Welke keuze moet je nu maken? Vroeger was het duidelijk: je stemde PvdA, Christelijke partij of VVD. Maar in deze tijd heb je zoveel keuze dat het wel lijkt of iedereen een politieke partij heeft opgericht. En allemaal beloven ze gouden bergen, verklaart dit misschien de hoge goudprijs? En dan verlangt men ook nog dat ik uit al deze partijen en partijtjes de juiste keuze ga maken, het doet mij denken aan pijltjes schieten of "rad van avontuur". Deze keer toch maar door het "rad van avontuur" mijn politieke keuze laten bepalen? 

In het stemlokaal het stemhokje vervangen door een "rad van avontuur", dat zou wat zijn, wordt stemmen weer spannend en 100% opkomst verzekerd, want zeg eens eerlijk; wie wil er nu niet eens draaien aan het "rad van avontuur"?

Inmiddels ben ik aangekomen in Emmen, want ik ben toe aan een nieuw mobiel telefoontoestelletje. Er wordt mij van alle kanten geadviseerd om een toestel te nemen waarmee je kunt appen. Wat is appen? Appen is een vorm van communicatie, veel gebruikt door jonge mensen. Dit kun je overal doen; op de fiets, in de auto, aan de eettafel, op bezoek bij iemand, op feestjes, in bed. Je bent kort gezegd overal en altijd direct bereikbaar. Ik zie dit toch meer als een soort ziekte en helaas is dit een zeer besmettelijke nl. de "Appziekte". Veel ouderen zijn hiermee ook al besmet geraakt, die zie je nu ook al op bankjes, in winkels en zelfs tijdens het autorijden appen. Ja, je kunt niet achterblijven, want ik moet toch ook overal en altijd bereikbaar zijn? Een medicijn? Schijnt er wel te zijn, alleen wordt dit niet vergoed vanuit het basispakket. De ellende begint pas echt als een keuze gemaakt moet worden uit een toestel van: Samsung, Asus, Sony, Philips, CAT, Archos, Apple, Acer, Alcatel, HTC, Blackberry ....... Het lukt mij nooit om hier in een dag een keuze uit te maken, want ook moet ik nog bepalen hoe groot het scherm moet zijn: 4 inch, 4,5 inch, 5,0 inch, 5,5 inch, 6 inch, 6,5 inch en 7 inch. Gedesillusioneerd verlaat ik de winkel en denk met weemoed terug aan vroeger, toen had je de keuze uit een toestel van Philips en Philips zonder een schermpje.

Dan maar weer terug naar Sleen om bij te komen van de schrik. Onderweg naar Sleen toch maar even de bel en rem van mijn fiets geprobeerd, want dit is nog een trauma overgehouden uit mijn jeugd. Er fietste toen altijd een agent over straat, ja de politie had  geen motor of een auto tot zijn beschikking om boeven te vangen. Maar deze agent had de gewoonte om alle fietsers ongeveer een keer per maand aan te houden ter controle van bel en rem. Misschien had zijn naam ermee te maken:  "van der Belt".  Als je bel het niet deed dan kreeg je een officiële waarschuwing, maar wel moest je lopend de weg vervolgen en je haalde het niet in je hoofd om zijn waarschuwing te negeren. Hoe anders ziet de wereld er nu uit, rammelende fietsen snellen je voorbij, want we hebben haast, we moeten appen? Agent Van der Belt is helaas niet meer.

Thuis aangekomen moet ik nog boodschappen doen bij Appie van Bea. Maar ik ben te moe voor het maken van nog meer keuzes en vraag mijn vrouw of zij dit wil gaan doen, want bij Bea moet ik ook weer kiezen tussen: roomboter, grasboter, halfboter, roomboter light, roomboter met zout, roomboter zonder zout, margarine, biologische roomboter, plantaardige boter, dierlijke boter ....
Ik blijf lekker thuis, wat een heerlijke keuze!

Ton Leijten