De laatste dag van een prachtige spelweek

Op de fiets onderweg naar de voetbalkantine zag ik de kinderen al in groepjes spelen. Heel rustig en met veel plezier. Samen met een spel bezig. Een groepsleidster op de achtergrond. Naast de kantine zat een groepje vrouwen met een rood of blauw shirt aan. "Maak maar geen foto van ons”, zeiden ze, “want na een week zien we er niet meer uit”. Dat was louter bij wijze van spreken, constateerde ik, want ze zagen er opgewekt en sprankelend uit.

“Vandaag sluiten we een prachtige week af”, vertelden ze. “Er doen dit jaar 128 kinderen mee. Dat betekent dat we nogal wat leiding nodig hebben. In totaal hebben we 29 vrijwillige medewerkers bij elkaar gekregen. Dat viel nog niet mee, want een heleboel jonge mensen hebben vakantiewerk. Alle kinderen hebben een bepaalde band met Sleen, ook al wonen ze er misschien zelf niet, maar wel hun opa en oma bijvoorbeeld.

Eén groep is op kamp geweest, waarvoor we ook een flessenactie hebben gehouden. We hebben aan survival gedaan, kinderen zijn op pad geweest met een heel leuk ruilspel, we hebben aan lasergamen gedaan, vlaggenroof, vossenjacht en noem maar op. Elke dag weer een mooi programma.

Tussen de middag bleven veel kinderen over en hadden daarvoor een broodje van thuis meegekregen. Wij zorgden elke dag voor voldoende drinken. Ook hebben we op een dag pannenkoeken gegeten, die de ouders hadden gebakken, en hadden we samen met de kinderen een barbecue. Gezellig hoor!”

Toen ik ze hoorde vertellen begreep ik waarom de groepjes kinderen zo plezierig en rustig met hun spel bezig zijn. Elke dag opnieuw een duidelijk programma met leuke mogelijkheden. Vaste tijden om even iets te drinken met elkaar. Kortom; leiding en structuur aan de dag, die de kinderen verder op hun eigen manier in alle veiligheid mogen invullen.

Tijdens ons gesprek kwam er bezoek. Jitse Scheffer en Jans Kiers kwamen dozen vol met lekkere ijsjes brengen. Van de kerk, zeiden ze. De kerk staat immers IN het dorp, is VAN het dorp en is er dus ook VOOR het dorp, aldus de dominee. En zo is het precies.

“Wat vind ik het geweldig dat jullie er zoveel tijd in willen steken om de kinderen een mooie spelweek te bezorgen”, zei ik tegen de leidsters. “Dat is logisch”, zeiden deze. “Dit is nu de 54^e spelweek op rij en deze gaat dus van generatie op generatie door; dat vinden wij erg belangrijk. Ik doe dit dus ook voor déze generatie”, zei één van hen, terwijl ze even liefdevol over haar zwangere buik streelde. “Wij voelen ons trouwens ook heel gesteund door het dorp. De ondernemers hebben er echt iets voor over en dat merken we ook”.

“Volgend jaar is dus onze 55^e spelweek. We hopen daar iets bijzonders van te maken”. Dames, wij hopen dat met jullie en bedanken jullie heel hartelijk voor jullie enorme inzet.

Verslag en foto's: Luuk Houkes

Foto-album
Ook Femmie Zeewuster was onderweg met haar camera en heeft foto's gemaakt van de spelweek. 

Klik hier voor deze foto's.