De Dromenbox

Heb je dat ook wel eens dat je heel plotseling even in een “andere wereld” bent. Je hoort iets, leest iets of maakt iets mee en plotseling ben je even helemaal weg. Dromen, dagdromen hoe we het ook noemen. Verhalen die vaak best de moeite waard zijn om even aan een ander te vertellen. Om een glimlach op te roepen, voor een paar minuten leesplezier of gewoon om even wat moois te delen met anderen.

Vooral in deze tijd waar we veel minder contact met elkaar hebben is het belangrijk om zaken met elkaar te delen. En kan dat niet thuis, waar je als je de regels volgt maar één persoon mag ontvangen, dan zijn er tegenwoordig mooie alternatieven.

Om verhalen te delen starten we op SleenWeb de dromenbox. Deel met anderen het moment dat je even in die “andere wereld” was. Laten we op deze manier elkaar verhalen vertellen die een glimlach oproepen, even wat verstrooiing geven, wat leesplezier brengen voor anderen in ons dorp.

Schrijf je verhaal op, mail deze naar redactie@sleen.nu en de droom wordt in de dromenbox gezet.

De eerste droom die we daar in zetten is van Teun de Vries. Lees maar even zijn korte dagdroom. Wie volgt?

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DROMENBOX (1)

Koorzang op de Brink.

De piep op mijn mobiele telefoon verraadt dat er een bericht is. Het is een WhatsApp bericht en als ik kijk staat er een filmpje. Als ik dat start word ik overrompeld door een koor waarbij het even duurt voor het mij duidelijk wordt dat ze Zuid Afrikaans zingen. De schoonheid van het lied, de vreugde waarmee gezongen wordt, de mix van mensen die ik zie, ontroert mij.

En voor ik het zelf weet is de dagdroom er geweest. Ik sta op de Brink, terwijl het koor zingt en ik het nummer voor de tweede keer beluister. En ik maak vakken van twee bij twee meter. Honderd zes en vijftig vakken blijken mogelijk te zijn. Er staat al een boerenwagen voor de dirigent en in de hoek op de kar staat een gettoblaster voor de muziek straks, zie ik.

De nummers die gezongen worden hoor ik al. Het lied van de Sliener Toren en de Mooiste meid van Slien. Het is er, zo echt dat ik ondertussen al een bericht in mijn mobiel typ om mensen er bij te halen. En ik schrijf de woorden: doe je mee morgenavond? Wat me terug brengt bij het nu. Want wat ik droom kan helemaal niet, nu niet. Te veel mensen bij elkaar.

Dat lied, die droom: het bracht even een flits van geluk.

(Het nummer Die Donker. Universiteitskoor Stellenbosch).