Groene Kerk Sleen

Ongetwijfeld hebt u hem al zien staan: de miniatuurkerk voor de Dorpskerk te Sleen. Een insectenhotel, ingenieus gemaakt door Jouke Hordijk, met allerlei natuurlijke materialen opgevuld door gemeenteleden en met man en macht geplaatst op een in het oog springende plaats voor de kerk. Als symbool van de Groene Kerk.

“Een kerk mag zich groen noemen als zij actief aan de slag wil gaan met duurzaamheid, sociale rechtvaardigheid en het vergroenen van de eigen gemeenschap”. Zo lezen wij op de website van de PKN. Je kunt het ook anders zeggen: het gaat om een levensstijl, waarin de zorg voor de aarde én voor de ander richtinggevend is. Omzien naar de aarde en naar elkaar, zo simpel is het. Dit vraagt niet (alleen) om woorden, maar vooral om daden. In de kerk in Sleen gebeurt dit op allerlei manieren.

Op het dak van de Ontmoetingskerk zijn zonnepanelen geplaatst, waar beide kerkgebouwen van profiteren. In de kerken is led-verlichting aangebracht. En tijdens de zondagse eredienst staat de verwarming een paar tikjes lager. Jas aanhouden dus, geen enkel probleem.

Hergebruik van goederen. Al jarenlang is de Kleerkast actief. Helemaal gerund door vrijwilligers. Goede kleding kan worden ingebracht en gekocht voor zeer lage prijzen. De opbrengst gaat jaarlijks naar een sociaal doel, het liefst in de eigen omgeving.

De boekenmarkten zijn inmiddels een even bekend fenomeen geworden. Boeken niet bij het oud papier doen, maar voor weinig geld aan nieuwe lezers geven. De opbrengst gebruiken voor een doel waar de gemeenschap van kan profiteren. Zo werkt het.

Eigenlijk geldt hetzelfde voor de rommelmarkt. Goed bruikbare spullen krijgen een tweede (of derde) leven. En inderdaad, ook dit levert geld op, dat weer wordt ingezet voor het goede doel, in dit geval de kerkorganisatie zelf.

Omzien naar elkaar. Al jarenlang loopt het project Samen Eten. Steeds meer mensen (kerkelijk of niet kerkelijk, maakt niet uit) weten dit te vinden. Gezelligheid en elkaar ontmoeten, daar gaat het om. Voor sommige mensen betekent dit, dat er een stukje eenzaamheid wordt weggenomen.

Het besluit van de kerk om vluchtelingen uit de Oekraïne op te nemen in de Ontmoetingskerk past helemaal in dezelfde gedachtegang. Omzien naar elkaar, de ander niet in de kou laten staan.

Het is mooi om te zien, dat de kerkgemeenschap al lang bezig was met “groene” activiteiten, voordat zij het predicaat “groene kerk” aannam. Ongetwijfeld zullen nog veel nieuwe initiatieven volgen. Immers: omzien naar de aarde én naar elkaar is bitter nodig, steeds meer.

Tekst en foto's: Luuk Houkes