Kleine mensen, maar grote daden

Ze zijn er nog, jonge mensen die graag iets voor een ander willen doen. Al is het klein, de waardering is zeer groot. Dat is althans de conclusie die ik trok toen ik twee kinderen door de straat zag lopen en briefjes in de bus deden en bij een buurman eentje aanreikten.

Het was zaterdagmorgen nog vroeg. Er lag wat rijp op de daken en het was erg koud toen ik een paar kinderen met kerstmutsjes op, door de straat zag lopen en hier en daar een briefje in de bus deden. Geen idee wat het zou zijn.


Even later toch maar eens in de bus gekeken. Ik dacht aan een flyertje van een vereniging of zo. Maar toen ik het zag, werd ik er helemaal warm van.

 
Een zelfgemaakt kerstkaartje met een wens van Ruben Eising. Ik wilde graag de gedachte hierachter weten en zocht de kinderen op. Ze bleken vlakbij te wonen.

Eenzaamheid

Ruben (9) en Elise (8) met het kaartje in de hand poserend voor de fotograaf.

Ik zocht ze thuis op en hoorde wat precies de gedachte was. Zeg maar gerust "kerstgedachte".

Op school werd aandacht besteed aan het steeds weer terugkerend probleem "eenzaamheid". Met name bij ouderen zie je het steeds meer en zeker met kerst is dit weer heel actueel. Aan de kinderen de vraag wat ze er aan kunnen doen. Ruben trok zich het lot aan en ging meteen aan de slag. Hij ging een hele middag zitten tekenen en maakte briefjes voor met name de ouderen in hun omgeving. De ouderen zitten meer binnen in de winter, en hebben dus minder contact.
Eerst had hij het idee om de mensen persoonlijk een briefje te overhandigen, wat mijns inziens ook geweldig geweest zou zijn, maar samen met zus Elise besloten ze op pad te gaan om de briefjes in de brievenbus te doen. Zo'n tweeëntwintig briefjes zijn bezorgd in de Rhebruggenstraat, een deel Oldengaerde en de Vennebroekstraat.

Thuis

Bij de familie Eising wachtte me nog een verrassing. Een prachtig kerst- en nieuwjaarstafereel, samen met papa Eising opgebouwd.
Ze hebben hier allemaal iets met kerst; het voelde hier als een warm bad.

Coronatijd
Ook toen kwam Ruben in actie en bezorgde ook mensen die geen kant op kunnen en letterlijk opgesloten zitten, een kaartje.

Ik heb er een goed gevoel aan overgehouden, kinderen die zulke acties ondernemen moeten we koesteren.

We willen als ouders kinderen van alles leren, maar ik durf te beweren dat ook ouderen, zelfs op wereldniveau, hier van kunnen en moeten leren.

Zo kunnen we, jong en oud, de wereld toch een stukje mooier maken!

Verslaggever: Hille Douma