Kaarsen symboliseren kan iedereen

Dat bleek woensdagavond toen een groepje van veertien deelnemers onder leiding van Monica Schwarz uit Almelo aan de slag ging. Voor iedereen was het de eerste keer om te doen maar meteen met succes. De avond was georganiseerd door Jitse Scheffer.

Het was voor iedereen een uitdaging, een symbolische kaars maken. Er hadden zich 15 mensen gemeld. Helaas moest eentje door ziekte zich afmelden.
De groep bestond eigenlijk uit allemaal dames, maar ondergetekende had zich gemeld als deelnemer en verslaggever. Ik had net als iedereen geen idee wat het ging worden. Dus ik voelde me, ondanks de overmacht aan dames, op dezelfde lijn zitten.

Licht en symboliek

Monica is voorganger in de De Bleek in Almelo.

Ze begon via een beamerpresentatie uit te leggen hoe belangrijk licht is voor ons, de natuur, eigenlijk voor alles. We kunnen niet zonder licht. Licht beïnvloedt ook onze geest. We kunnen door te weinig licht zelfs somber worden (denk aan winterdepressies waar sommige mensen aan lijden). Licht en warmte heeft dus ook alles te maken met kaarsen. Door middel van kaarslicht doorbreken we de duisternis en het geeft ook nog eens warmte.
Symbolen komen ook in alle religies voor.

Paaskaars
In veel kerken brandt elke zondag de Paaskaars, symbool van Gods liefde die sterker is dan het donker van dood en verdriet. Elk jaar met Pasen wordt een nieuwe kaars ontstoken en dat paaslicht begeleidt ons het hele jaar. Niet alleen in de kerk, maar ook thuis kan een dergelijke kaars betekenis krijgen door de kaars op bepaalde momenten te branden, zoals op zondag bij de maaltijden, op verjaardagen, bij een foto van een overleden dierbare, op gedenkdagen, etc. Een huispaaskaars symboliseert de liefde van God: licht en warmte. Die liefde mogen we in ons huis en ons dagelijks bestaan ervaren.

Aan de slag
Na de pauze en wat instructies, kon men aan de slag. Men kon zelf kiezen wat men op de kaars wilde maken. Dat mocht een symbool zijn maar ook elke andere uiting was prima. Een voorbeeld op telefoon of eigen ontwerp, alles mocht. De meesten kozen toch voor symboliek. Eigenlijk was er een uur beschikbaar na de inleiding en pauze om aan de slag te gaan. Dat leek in eerste instantie een beetje kort, maar de ervaring leerde dat iedereen volop bezig ging en er heel wat gebeurde in een uur tijd. En Monica kreeg al snel haar gelijk, wat je zag gebeuren.

Plan en tekening

Nadat iedereen het onderwerp of een symbool had gekozen, begon men met tekenen. De tekening is nodig om vervolgens te gebruiken om uit te knippen of snijden en over te brengen op het lapje was, vervolgens kan deze op de kaars worden aangebracht. Dit gebeurt door met een warme hand het even vast te houden en dan zit het vast. Ook kon je kleine stukjes was gewoon een beetje kneden.

Moeilijk of simpel
 
Omdat mijn tekenkunst niet de schoonheidsprijs verdient, koos ik voor een simpele duif. Een vredesduif. Dus een symbool.
Ik dacht ik pik eentje via m'n telefoon. Door het licht van de telefoon kon ik hem prima overtekenen. Maar dat was wel heel klein, dus ik moest wel degelijk eentje na tekenen, en eerlijk gezegd, naar tevredenheid.
In vrij korte tijd had ik m'n simpele duif op de kaars. Ik vond het wel prima na een takje toegevoegd te hebben en zo kon ik me bezighouden met wat er meer gebeurde.

Inspiratie

Om je goed te kunnen concentreren en voor een goede inspiratie is het belangrijk niet teveel lawaai om je heen te hebben. Dus koos Monica ervoor een zacht muziekje op te zetten en werd men verzocht zo weinig mogelijk te praten. Natuurlijk kon je ideeën met elkaar delen, maar zo weinig mogelijk elkaar afleiden.


En natuurlijk mocht je elkaar te hulp schieten, zoals hier moeder en dochter. Dat kan zijn met ideeën of een handigheidje erbij leren. Dat kon allemaal.

Persoonlijk
  
Je kon het heel persoonlijk maken, daar koos Gerda Scheffer voor. Ze wilde veel van haar gezin symbolisch verwerken op de kaars. Als voorbeeld gebruikte ze het geboortekaartje dat ze op haar telefoon had. Zowel geboorte als verlies van een dochter kwamen hier samen op de kaars. Zo lichtte ze het ook toe later op de avond tijdens de afsluiting.

Iedereen kan kaarsen tot een symbool maken

Ik zag hoe deze dame ervan genoot en hoe goed ze ook bezig was. Ik vroeg naar haar leeftijd. Ze wist niet of ze dat wel moest zeggen, maar fluisterde dat ze bijna 91 jaar is. "Zeg maar negentig" vervolgde ze. Met enige verbazing kreeg ik nog meer respect voor hetgeen ze aan het doen was. Als je op deze hoge leeftijd nog volop meedoet aan zoiets. En dit is het niet alleen, zo bleek afgelopen week. Op deze website Sleen.nu was ze ook al in actie te zien, tijdens de boomplantdag. Ze hielp gewoon mee een boom te poten bij de dorpskerk. Ik zie haar als een voorbeeld.

Toelichting en afsluiting

Na een uurtje flink werken mocht iedereen persoonlijk de kaars en het de symboliek toelichten. Ik heb me daarbij verbaasd hoeveel men door middel van een afbeelding of symbool kan toevoegen aan een blanco kaars. De kaars heeft opeens grote betekenis gekregen.

Bij het naar huis gaan kreeg men nog een aantal papieren met info mee. Zoals gezegd is dit een gedenkkaars geworden, door de symbolen die erop geplaatst zijn. Een goeie tip is deze: richt in huis een stiltehoekje in.

Tastbaar en zichtbaar
De wezenlijke dingen van het geloof zijn onzichtbaar. Juist daarom kunnen mensen behoefte hebben aan tastbare dingen die ons aan het goddelijke en ons geloof herinneren. Een mogelijkheid is om een stiltehoekje in huis in te richten. Dit kan op een klein tafeltje, in een brede vensterbank, op een plank in een open kast of op een plank aan de muur. Kaars: Een geweven placemat, een mooi gedrapeerd stuk voeringstof of een mooie sjaal vormt een mooie ondergrond. Hierop als basis een kaars: een levend, bewegend, warm lichtje. Een kaars is een veelzeggend symbool: het levende lichtje staat symbool voor licht, liefde en warmte. Veel mensen branden graag kaarsen: als een bemoediging, als een gebed, als een moment van meditatie of als een verbonden voelen met het goddelijke.
(tekst Monica)

Een gedenkhoekje kan natuurlijk ook aan een verloren dierbare, met foto's en bloemen of soms een stukje materiaal dat doet herinneren aan de persoon.(red.)

Tentoonstelling

Na afloop werden alle kaarsen verzameld en op een tafel tentoongesteld. Zo verschillend en elk met een verhaal door middel van symbolen. Het resultaat is verbluffend naar mijn mening. Sommigen hebben hem niet helemaal af kunnen maken en wilden nog iets toevoegen. Geen enkel probleem, die kregen wat was mee en konden het alsnog thuis even verfijnen.

Zoals gezegd is Monica Schwarz voorganger in de kerk De Bleek te Almelo, evenals haar man, die inmiddels emeritus predikant is.
Om te weten wat Monica allemaal doet met symbolen kun u gaan naar haar website https://veelstemmiglicht.nl/

Of neem contact met haar op:
  
Voor alle foto's klik hier

Verslaggever: Hille Douma