Oud-wijkagent Bonhof met een mooi verhaal

Hij is al enkele maanden geleden met welverdiend pensioen gegaan. Toch kwam Hans Bonhof graag even terug in Sleen om zijn jarenlange ervaringen als wijkagent te delen met leden van de POCB, waar ook andere belangstellenden welkom waren in Ons Centrum.

Janny Veltman opende op de gebruikelijke wijze deze middag en heette met name Hans Bonhof welkom. Hans kwam vertellen over zijn loopbaan als wijkagent van Sleen en omliggende dorpen. Tevens was er namens de POCB een hartelijk welkom aan alle andere belangstellenden en zelfs aan een paar nieuwe leden.

Eigen werkwijze

Voor een bijna vol zaaltje vertelde Hans Bonhof, oud-politieagent (wijkagent), een mooi verhaal over zijn start bij de politie maar ook over zijn ervaringen als wijkagent later. En die zijn er uiteraard vele. Bonhof begon uitgebreid over zijn loopbaan te vertellen. Eerst wilde hij dierenarts worden, maar het werd uiteindelijk politieagent.
Misschien maar goed ook dat het zo gelopen is, want hij deed zijn werk met een missie. Als je zijn werkzaamheden zou samenvatten, heb je de neiging om te zeggen: "een agent uit het boekje". Als wijkagent had hij al vrij snel een eigen methode ontwikkeld die gewoon goed werkte. Als wijkagent moet je heel dicht bij de burger staan, je moet de mensen in je wijk gewoon kennen. Dat deed hij op zijn manier.

Met name toen hij hier als wijkagent aantrad en in Geesbrug kwam te wonen. Daar waren destijds veel problemen, vooral bij de jeugd. Hans meldde zich als lid van de plaatselijke voetbalclub. Zo kende hij al vrij snel heel veel jongens. Hij was voetballer maar daarnaast ook jeugdtrainer. Dan weet je snel wat er bij de jeugd speelt en waar het eventueel ook wel eens mis kan gaan. Natuurlijk blijf je, ook al ben je bij de club, politieagent. Maar als er waar dan ook iets misgaat en mensen gaan in de fout, dan moet je sowieso het gesprek aangaan. Meer corrigerend optreden; dat is heel belangrijk. Je hoeft niet altijd met een bonnenboekje paraat te staan of nog erger met een gummiknuppel. Met een gesprek kom je al heel ver. Bonhof was ook meestal alleen op pad. Als er twee agenten op je af komen, reageren mensen meteen anders. Soms moest dat, maar in de meeste gevallen kon hij prima alleen werken.

Waakzaam en dienstbaar

Waakzaam en dienstbaar, we kunnen daar zichtbaar aan toevoegen, want Bonhof had de gewoonte zoveel mogelijk zichtbaar te zijn. Zowel bij grote evenementen alsook bij kleine, op straat, maar ook in het AZC. Als je zichtbaar bent en aanspreekbaar, geeft het mensen het gevoel dat je 24-7 er voor ze bent. Want hij wilde het liefst altijd bereikbaar zijn. Dat kan niet altijd, maar hij nam gewoon zijn telefoon aan en zaken die wel even konden wachten daar ging hij later wel mee aan de slag.
Zijn werkwijze werkte, een collega die ook in de zaal zat, beaamde dat. Sinds de komst van Bonhof zag je dat het vandalisme op veel plekken zichtbaar afnam.
Bonhof ging ook naar de scholen. Je moet de schooljeugd ook meteen bekend maken met de politie, op een positieve manier natuurlijk. Problemen, zoals vandalisme, kun je voorkomen door in contact te gaan met kinderen op jonge leeftijd. Het is vaak groepsgedrag. En door kinderen duidelijk te maken dat het gewoon niet aanvaardbaar is en vernielingen veel geld kosten, dan is dat winst.

Alcohol
Hij merkte op dat dit een heel groot probleem is. Veel escalaties zijn het gevolg van teveel alcoholgebruik, ook thuis en we kennen de zuipketen. In het uitgaansleven wordt gewoon stevig gedronken, met alle gevolgen van dien.


Hans had best een groot gebied, maar op de manier zoals hij het aanpakte, was het prima werkbaar.


Hij was zeker geen vergaderdier. Het liefst begon hij zijn dienst met het doorspitten van de berichten, de mails en wat er zoal gebeurd was de afgelopen uren. Dan zag je al snel waar je meteen mee aan de slag kon. Dat is gewoon mooi politiewerk.

Er waren niet veel vragen, het was een goed verhaal en er werd duidelijk inzicht gegeven wat het werk als wijkagent precies inhoudt. Tenminste de werkwijze van deze wijkagent.

Een welverdiend applaus voor deze (ik kan wel zeggen) bijzondere ex-wijkagent.

Verslaggever: Hille Douma