Freddie en zijn Lovebirds

We zijn voor de rubriek "Hobby en verzamelingen" op bezoek bij Freddie en Carla Zwiers in Sleen. Aan de keukentafel vertelt Freddie enthousiast over zijn hobby: het houden van agapornissen.  Eerlijk gezegd had ik geen idee wat agapornissen zijn! Maar nu weet ik het: het zijn dwergpapegaaien en ze komen oorspronkelijk uit Afrika.

Freddie heeft 2 soorten: de Agapornis Fischerie en de Agapornis Personata.

Hij heeft “de tik voor vogels” geërfd van zijn vader. Samen met zijn vrouw Carla en zijn 2 dochters woont Freddie nu alweer 4 jaar in Sleen en hij is ruim 3 jaar geleden gestart met zijn Lovebirds. Momenteel zitten er in de volière 16 vogels en dit zijn allemaal stelletjes. 

Deze vogels worden ook wel Lovebirds genoemd, omdat de paartjes elkaar steeds opzoeken en hun hele leven bij elkaar blijven. 

Agapornissen zijn er in heel veel verschillende kleuren. In de schuur hangen 2 posters waar je de uitgebreide variatie aan agapornissen kunt zien. Als je goed kijkt, kun je Freddie ook nog zien….

“Het zijn dikke slopers” 
Alles wat kapot kan, wordt kapot gemaakt. De volière is dan ook niet van hout, maar van Trespa. Freddie zegt: “Ik moet ook nog goed leren om ze te pakken. Als je ze niet goed pakt, bijten ze dwars door je vinger heen”. “Het zijn eigenlijk gewoon rotzakken…. Als je er kanaries bij zet, denk ik dat ze morgen dood zijn”.

Agapornissen zijn helemaal gek van wilgentakken. Die maken ze binnen een mum van tijd  helemaal kaal! Echt ongelooflijk! De buitenkant gebruiken ze om de nestjes te maken in de kastjes. Die nestjes zijn trouwens echte kunstwerkjes!

“Je kunt ze tam maken, maar dat doe ik niet. Ik vind het mooi om ze in de volière te hebben en als het de tijd is, (zoals nu) dan hang ik er bakkies in en dan kunnen ze jonkies krijgen”. Die jonkies ruil ik dan met andere jonkies (om inteelt te voorkomen). En soms verkoop ik ze of ruil ik ze tegen bijvoorbeeld voer. Ik heb een vaste afnemer in Assen:  "Pets Place".

In het schuurtje heeft Freddie een paar ziekenhuis hokjes. Freddie zegt: “Als er wat aan de vogels mankeert, doe ik ze in een hokkie. En ook de jonkies kunnen er rustig groot worden”.

Wie is het mannetje en wie is het vrouwtje?
Hoe weet je dat je een mannetje of een vrouwtje hebt en dat ze een stelletje kunnen worden? “Mijn vader zei altijd: als je een mannetje hebt en je schudt hem een beetje en de balletjes klutsen tegen mekaar, dan is het een mannetje”. Ha, ha. Dat is natuurlijk onzin. Volgens Freddie kun je het als ze wat ouder zijn wel voelen. Bij een vrouwtje staan de heupjes wat verder uit elkaar dan bij een mannetje. Vrouwtjes moeten immers eitjes leggen. Maar, zelf uitzoeken wat het geslacht is, blijft toch heel moeilijk. Freddie heeft een andere, heel nauwkeurige manier.

“Als de jonge vogels 5 weken zijn, trek ik er voorzichtig (met handschoenen aan) een veertje uit. Ik doe elk veertje in een zakje met het nummer van de vogel. De zakjes stuur ik op naar Spanje”. In Spanje zit een laboratorium en daar wordt voor 4,50 euro het geslacht van de vogel bepaald. Zij kunnen met 99,9% zekerheid zeggen of het een mannetje of een vrouwtje is. Er zijn heel veel vogelliefhebbers die dat doen en het klopt altijd. Hier in Nederland kan het ook, maar dan kost het 15-25 euro.

Als Freddie weet wat een mannetje en wat een vrouwtje is, dan maakt hij stelletjes. Elk stelletje kan aan elkaar wennen in de hokjes in de schuur. Het doet mij een beetje denken aan: Married At First Sight…. Het grote verschil is dat Lovebirds hun hele leven getrouwd zullen blijven.

Jonkies
In het voorjaar, als de nestkastjes eenmaal buiten hangen, dan maakt ieder stelletje een keuze voor een hokje. En dat hokje wordt met hand en tand verdedigd.  “Het lijkt wel een woningbouwvereniging”, zegt Freddie.


Als de jonkies geboren worden, moeten ze binnen 5 dagen geringd worden. Omdat ze nog zo jong zijn, is het “duimpje” aan het pootje nog heel soepel. Dat duimpje kan dan helemaal achterover gebogen worden om het ringetje er op te schuiven. Daarna veert het duimpje terug en kan het ringetje er niet meer af. Zo krijgt iedere agapornis zijn eigen unieke nummer. En met dat unieke nummer en een veertje, kan vervolgens weer bepaald worden of het mannetje of een vrouwtje is. Zo is de cirkel weer rond. Mooi toch?

Freddie is niet alleen druk met zijn Lovebirds. Hij is onlangs begonnen met schilderen, hij is elk jaar Sinterklaas bij de dierenkliniek in Sleen en gaat binnenkort starten met duo-fietsen, hij zwemt regelmatig en fietst veel. 

En nu maar hopen dat er dit voorjaar weer veel nieuwe Lovebirds geboren worden! Aan Freddie zal het in ieder geval niet liggen.

Verslag en foto's: Catrien Kleinheerenbrink