Drentse Fiets4Daagse bezocht het MFC
Donderdag 25 juli was de start van de Drentse Fiets4daagse. Fietsers vanuit startplaats Westerbork kwamen vrijdag 26 juli, op dag 2, door Sleen. Bij het MFC was er een stempelpost. Daarbij was gezorgd voor diverse activiteiten.
In de ochtend was het te rustig bij en in het MFC. Fietsers die routes van 60 kilometer per dag afleggen zijn langer onderweg, wat wel logisch is. Ze kwamen daardoor wat later aan in Sleen dan verwacht.
Dus toch maar rond de middag even weer heen voor foto’s en ja toen kwamen veel fietsers aan. Veel e-bikes, maar ook nog veel sportieve fietsen worden gebruikt en zelfs iemand op een ligfiets.
Binnen in het MFC stond de koffie/thee klaar en lekkere koeken. Weer complimenten voor de vele vrijwilligers die deze dag verzorgen.
Een aantal mensen van Sigrids Garden werkten deze dag aan hun schilderijen en er was een expositie van eerder gemaakt werk te zien. Over Sigrids Garden is meer te vinden op sigrids-garden.nl.
Er werden deze dag korte rondleidingen gegeven door het oude gedeelte van het MFC door Alexander Moes, waarbij Alie en Ignace Zwinderman het verhaal vertelden van hun vader die vanuit het MFC in de oorlog is weggevoerd door de Duitsers.
De deelnemers kregen in Sleen wel een heel bijzondere stempel. Alexander Moes had van een nog oude stempel van de gemeente Sleen stempelafdrukken gemaakt van was. Deze kregen de deelnemers op hun stempelkaart.
In de grote zaal was het gezellig mede door de mooie muziek en songs van het Duo Jannet Bodewes, countrysinger-songwriter, en gitarist Henkjan van der Hoek. Van rustige achtergrondmuziek tot gezellige covers werden hier gespeeld.
Deze tweede dag van de Drentse Fiets4daagse liet wel enkele regenbuien zien, maar wat later in de middag werd het prachtig weer.
En wie nog zin in ijs had kon terecht bij Zinin. Eline had zich een mooie plek opgezocht waar de route langs ging.
Al met al een succes om deze fietsers in ons dorp te mogen begroeten. Mensen die hun ogen uitkeken naar ons mooie oude gemeentehuis van Sleen. Mogen we trots op zijn toch?
Verslag en foto’s: Silvia de Vries