Slener Super BABS-en nemen afscheid 

Want zo mag je ze gerust noemen: Geeske Houkes en Teun de Vries. Geeske was 34 jaar lang Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand en Teun 28 jaar. Eerst in de gemeente Sleen, daarna in de gemeente Coevorden. Op woensdag 13 november namen ze afscheid. 

Afscheid van en samen met hun collega’s. Babsen, gastdames en medewerkers van de gemeente. Met een heerlijk en gezellig etentje bij de Heeren van Coevorden. Beiden hadden ze bewust ervoor gekozen om te stoppen, dus een traantje hoefde niet worden weggepinkt. 

Beiden kunnen uren vertellen over alles wat ze hebben mee gemaakt. Vooral hartverwarmende verhalen, waardoor het werk als Babs zo ongelooflijk leuk was om te doen. Maar ook grappige anekdotes, die er volop geweest zijn. Tijdens hun afscheid vertelden ze daar wat meer over. 
Er zou letterlijk een boek over te schrijven zijn. 

Bij hun afscheid vertelden beiden er iets over. Zo moest Geeske eens naar een bruidspaar, dat bezig was hun huis te verbouwen. Binnen moest ze (met hoogtevrees) een steile ladder op naar een provisorische huiskamer boven. Tijdens het hele gesprek dacht ze maar aan één ding: hoe kom ik straks die ladder weer af? Het is gelukt. 

Zo voltrok Teun eens een huwelijk in Sleen, toen daar nog een gemeentehuis en ambtenaren ook nog op vrijdagmiddag werkten. Hij constateerde een fout in de akte en liep daarom even naar beneden. Daar werd de akte vlot aangepast. Toen hij weer in de trouwzaal kwam snapte hij niets van de hilariteit die daar heerste. Wat bleek? De hele zaal had meegeluisterd wat er beneden gebeurde omdat Teun de microfoon had laten aanstaan. 

Beiden vertellen smakelijk over de periode dat er maar één toga was. Ook bij 31 graden buiten (en binnen) trok de ene de toga uit en stapte de opvolger er direct weer in. Niet zo fris, maar “nait soezen”. 

Op 9-9-199 voltrok Geeske 3 huwelijken. Drukte van belang. Leidy van der Veen trok de toga uit, Geeske er weer in. Ze pakte haar tas, maar o wee: geen toespraak. Lag nog thuis. Bode Hillegienus, die als met het bruidspaar de trap op kwam vroeg: Wat is er mien wicht?. Waarna hij bedaard zei: Ik hol ze wel even aan de praat… En ook dat ging goed. 

En Teun die zat te wachten op een bruidspaar dat maar niet kwam. Wat bleek: Ze kwamen met alle gast in een dubbeldeks bus, maar die was blijven steken onder de noodbrug bij Wachtum. 

Geeske maakte de grootste nachtmerrie voor een Babs mee. Op een vrijdagochtend rond 12 uur kwam ze er achter, dat ze die middag niet één maar twee huwelijken had. De eerste was om half twee en daar had ze nog geen toespraak voor gemaakt. Met knikkende knieën en trillende handen kroop ze achter de computer en raadpleegde haar gespreksaantekeningen van dit bruidspaar (die had ze wel gelukkig). Met stoom en kokend water maakte ze de toespraak. Om die vervolgens om half twee bij het bruidspaar met veel gevoel voor dramatiek uit te spreken. Het bruidspaar was zeer tevreden. 

Teun vertelde over zijn eerste huwelijken tussen twee mannen en twee vrouwen. En een bruidspaar dat voor de derde(!) keer trouwde. En een bruidspaar van 80 jaar dat er op stond met “u” te worden aangesproken. Maar ook van een bruidspaar dat de dag ervoor hun geliefde opa had begraven. In het nieuwe pak dat hij speciaal voor de bruiloft had gekocht. Dus begon de huwelijkstoespraak met opa en werd er voor hem een kaarsje aangestoken. 

Geeske trouwde haar zoon, die op dat moment ernstig ziek was en een zware levertransplantatie moest ondergaan. Maar daarvoor wilden ze perse trouwen. Een emotioneel gebeuren. Dus was ook Teun die middag in toga aanwezig , letterlijk en figuurlijk als back-up. 

Het zal duidelijk zijn: een schat aan rijke ervaringen, die direct verbonden zijn met het leven van mensen. Daarom was het werk als Babs zo mooi! 
Dankbaar en met vreugde namen ze daarom afscheid. 

Verslag en foto's: Luuk Houkes