Hendri Pap even weer “thuis” in Sleen

Hendri Pap even weer “thuis” in Sleen

Dinsdagavond was het flink beginnen te sneeuwen. Dat weerhield ruim 35 bezoekers er niet van om naar de Ontmoetingskerk te komen. Dominee Hendri Pap was gekomen om over Anselm Grun te vertellen.

Anselm Grun is Benedictijner monnik in het klooster Munsterschwarzach, even ten zuiden van Würzburg. Hij werd in 1945 geboren in een gezin met 7 kinderen. Op 19-jarige leeftijd trad hij in als monnik.

Hij wordt wel de “succesmonnik” genoemd. Inmiddels zijn er zo’n 150 boeken van zijn hand verschenen, die vertaald zijn in ruim 30 verschillende talen. Anselm studeerde niet alleen theologie, maar ook economie. De boeken die hij schrijft worden in het eigen dorp gedrukt. Als bedrijfseconoom stuurt hij dit zelf allemaal aan. Een groot deel van de dorpelingen verdient zijn brood met de werkzaamheden, die met het klooster te maken hebben. 

Waarom lezen zoveel mensen zijn boeken? Wat heeft Anselm Grun te vertellen, wat hen zo interesseert? Een recensie over zijn boek: Innerlijke kracht kan hier iets over duidelijk maken:

Anselm Grun  laat zien hoe het komt dat veel mensen zich uitgeput en overbelast voelen: zij putten uit troebele bronnen als eerzucht, angst en perfectionisme. Ook destructieve leefpatronen als 'niet mogen genieten' en 'moeten voldoen aan verwachtingen van anderen' vormen een troebele bron. Hiertegenover staan heldere bronnen, die al in de kindertijd bij iedereen aanwezig zijn. Grun beschrijft zowel de wegen naar deze bronnen toe (voorstellingsvermogen, herinnering) alsook de obstakels op deze wegen. Uitvoerig behandelt hij de bron van de Heilige Geest die verfrist, reinigt en geneest. Via onder meer de Bijbel, meditatie en gebed en de kracht van riten is deze bron voor een ieder bereikbaar. In het laatste hoofdstuk spoort Grun de lezer door middel van duidelijke vragen en oefeningen aan om op zoek te gaan naar zijn eigen heldere bronnen.

Aan het eind van de avond verzuchtte Hendri met een brede glimlach: “Wat heerlijk hè om weer even in Sleen te zijn”. Zo is het maar net.

Verslag en foto's: Luuk Houkes

Naar archief