Wonen in De Goornhoek in Sleen

Wat is het hier mooi wonen. Je loopt, fietst en rijdt er heel vaak langs. Maar als je er nooit binnen komt heb je geen idee hoe het is om er te wonen. Het werd nodig tijd om een tipje van deze sluier op te lichten, vond ik. En dus trok ik de stoute schoenen aan. Ik ging op bezoek bij de spontaan opgerichte biljartclub. En bezocht daarna, heel willekeurig, een aantal echtparen thuis. En wat wás dat gezellig!

Biljarten
Toen Anne Buursema de Goornhoek bouwde reserveerde hij stiekem al een kelderruimte voor zichzelf. Voor als hij hier ooit zou komen wonen. Toen dit zover was verhuisde zijn verzameling met hem mee. Antieke auto’s, motoren, jaargangen motorbladen, foto’s en ga zo nog maar even door. Niet onbelangrijk: ook een biljart. Daarna nodigde hij de Goornhoekse heren uit. Dat sloeg zo aan, dat er nu elke dinsdagmiddag gebiljart wordt. Met veel plezier. De scores worden nauwkeurig bij gehouden, hoewel de heren nog niet over een competitie hebben gesproken. Dat zou overigens best kunnen, als je ze, na een goed gelukte carambole, van zichzelf hoort zeggen, dat dit al ‘bijna geen amateurwerk meer’ is.  Inderdaad, zo vliegen de kwinkslagen in het rond.

Willem en Jennie de Roo
Zij wonen vanaf 2014 in de Goornhoek, komende vanuit de Rietlanden in Emmen. Jennie werkte altijd in de thuiszorg, Willem heeft een leven met zwaar werk in de straatmakerij achter de rug. Jammer genoeg met alle vervelende lichamelijke gevolgen nadien. Hij is dan ook blij dat hij nu in de Goornhoek verlost is van allerlei klusjes, zowel binnen- als buitenshuis. Het wonen in Sleen bevalt prima. Willem en Jennie vertellen erg blij te zijn met het feit, dat de bakkerij beneden zo rekening met hen houdt. Eigenlijk horen we hier nauwelijks iets van, zeggen ze.
Hebben ze nog wensen? Jazeker wel. Dat de winkelkarretjes wat ‘stiller’ zouden functioneren. Ook zou het mooi zijn, als er een bordje bij de parkeerplaats zou komen te staan, waarop wachtende parkeerders wordt gevraagd de auto niet met draaiende motor neer te zetten. Dat zou veel overlast voorkomen. Aldus het echtpaar, dat met veel plezier poseert op het balkon met uitzicht op alle bedrijvigheid buiten.

Gerrit en Gina Hidding
Na 55 mooie jaren in Noord Sleen gewerkt en gewoond te hebben nu in een appartement in Sleen. Hoe bevalt dat? “Ik was na een dag al gewend” zegt Gerrit. “We zijn hier zeer tevreden”. Toen hij 19 jaar was (1950) begon hij als knecht in de smederij. In 1959 trouwde hij met Gina en 3 jaren later namen ze de smederij over. In 2015 stopten ze hiermee en een prachtig fotoboek, gemaakt door hun dochter, getuigt hiervan. In de woonkamer staan prachtige foto’s van hun kinderen en kleinkinderen. Het is heel licht in huis, aan alle kanten zie je de bomen langs de Slener straten staan. Wat wil je nog meer? “Niets” zeggen Gerrit en Gina, “Je kunt je niet beter wensen”. Toen ze in de Goornhoek kwamen wonen nodigden ze hun medebewoners persoonlijk uit, “want zo leer je elkaar kennen” zeggen ze. “Kom maar eens weer aan” zeiden ze, toen ik weg ging. En daar is geen woord Frans bij.

Freddy en Hennie Stock
“Al 5 jaar voordat de bouw van de Goornhoek begon hadden wij ons appartement al gereserveerd” vertelt Hennie. “Want dit appartement wilden we hebben”. En dat is direct te begrijpen. Een prachtige woning op de zon, met een enorm terras van 80 m2 ernaast, dat vol potplanten staat, Hennies hobby. Al pratend wordt me duidelijk waarom ze zo graag de stap vanuit Erm naar Sleen wilden maken. Hennie werd in 1967 door een auto geschept, had een schedelbasisfractuur, de benen en een arm verbrijzeld en lag 3 maanden in coma. Daarna vocht ze zichzelf terug met heel goed resultaat. Maar omdat Freddy volstrekt geen tuinman is, werd de tuin in Erm op enig moment voor haar te belastend. En ziedaar, hun appartement in de Goornhoek herbergt nu het beste uit twee werelden. Wonen zonder werkzame zorgen, maar genoeg ruimte om te doen wat je leuk vindt. Na 11 jaar genieten ze er nog steeds elke dag van. Om gezond van lijf en leden te blijven zwemt Hennie veel en is ze buiten lekker met haar potplanten bezig. Freddy wandelt graag, gaat drie keer per week naar de sportschool en is wekelijks actief bij FC Emmen. Wensen? Welnee! Alleen maar hopen dat het leven zo goed mag blijven.

Jan en Coba Boezen
In de woonkamer hangt een mooie luchtfoto van de boerderij in Holsloot. Jans ouders waren daar in 1932  begonnen met ‘boeren’ op het pas ontgonnen land. Toen Jan en Coba trouwden in 1962 namen zij de boerderij over. Tot aan 2006 woonden en werkten ze hier. Prachtige jaren waren het. In verband met Coba’s gezondheid keken ze uit naar een andere woning en toen ze de plannen t.a.v. de Goornhoek leerden kennen namen ze direct een optie op een woning. Drie jaar hadden ze toen de tijd om aan de overstap naar Sleen te wennen. Dat was voor hen niet moeilijk. Ze waren hun leven lang al georiënteerd geweest op Sleen, dus schoven ze geruisloos binnen in de dorpsgemeenschap. “We hebben dus nooit spijt gehad, integendeel” zeggen ze. Gezien haar gezondheid is Coba beperkt in haar mogelijkheden, maar ze geniet volop van alles wat ze nog wél kan. Ze is lid van de Vrouwen van Nu en wandelt graag in Sleen. Jan heeft een heel actief bestaan.  Hij is lid van de vereniging van Eigenaren en is hét centrale aanspreekpunt voor de bewoners. Veel ondernemers van de begane grond zijn blij met hem, omdat hij de ruimte voor de winkels zo mooi schoon houdt. Jan zingt in het Slener mannenkoor, is lid van een kaartclub, is actief bij de rommelmarkt van de kerk en de boekenmarktcommissie van de Stichting Behoud Monumentale Kerk Sleen. Met recht een ‘druk baasje’. Het is geen wonder, dat hij ook elke dinsdagmiddag graag aanwezig is bij het biljarten, beneden in de kelder.

Verslag en foto's: Luuk Houkes