Slener in de spotlight: Greta Kootstra

Van poppen heeft ze altijd gehouden. Als kind ging ze op stap met haar barbies in de kinderwagen. Liefdevol vertroetelde ze haar poppenkinderen. Ze ging gezellig met ze theedrinken. De vele operaties die ik mijn poppen liet ondergaan zijn haar vreemd.

Als jong meisje kwam ze vaak bij haar oma. Hier is haar liefde voor poppen nog meer aangewakkerd. Vooral de verschillende klederdrachten spraken en spreken tot haar verbeelding. Oma en haar partner hadden het sleutelbeheer van vakantiehuisjes en zorgden ervoor dat de huisjes en de bijbehorende tuinen er altijd verzorgd uitzagen. Af en toe kwam het voor dat ze van de gasten een mooie pop cadeau kregen. Greta kon er vol bewondering naar kijken. De basis van haar verzameling stamt dus uit haar vroegste jeugd. De vakanties die ze met haar ouders doorbracht in Luxemburg, Zwitserland en Duitsland leverden elke keer een pop in klederdracht op. Ze mocht namelijk altijd een souvenier mee nemen en dat was voor haar zonder twijfel een prachtig uitgedoste pop. Als achttienjarige jonge meid ging ze van haar verdiende geld naar Spanje. Hier kocht ze voor het eerst zelf een pop. Beter gezegd poppen. Een danspaar met ook nog een stier. Die was in eerste instantie voor haar broer. Hij was er niet echt blij mee dus Greta kreeg hem terug. De volgende pop kocht ze in Tunesië.

Greta Kootstra groeide op in Sleen, waar ze vrijwel de rest van haar leven heeft gewoond. Met een uitstapje naar Coevorden en Bargeres. Met haar ex-man kreeg ze twee zonen en een dochter. Haar kleinzoon is voor haar een kostbaar bezit, hij gaat alle poppen te boven, dat zal u duidelijk zijn. Het zijn er nogal wat. In de hoek van haar kamer staat een vitrinekast die helemaal vol is.

Toen ik haar vroeg voor Slener in de spotlight was ze niet erg enthousiast. Volgens haar had ze niet veel te vertellen. Ik kan u melden dat we er allebei verbaasd over waren. Trek de poppenkast open en daar komen de verhalen. Om te onthouden uit welk land ze komen schrijft ze dit onder de voetjes. Maar ze weet het bijna allemaal uit haar hoofd en ook van wie ze het kreeg.

Zwitserland is het meest vertegenwoordigd. Van elke provincie een pop. In 1986 durfde ze haar collega's te vragen een pop mee te nemen uit het te bezoeken vakantieland. Erg trots is ze op het "echtpaar" uit Marokko, handgemaakt. Met een duik over de bank haalt ze het paar uit de kast, inderdaad schattig en erg mooi gemaakt.

Uit Canada komt het originele indianen-paar. Erbij een eigendomsakte om ervan verzekerd te zijn dat ze origineel zijn. Ook in het bezit van "origineel-papier" is de Indonesische pop Shinta, "de goede prinses". Ze kreeg het van iemand die de pop cadeau had gekregen. De ontvanger kon de schoonheid er niet van inzien en zo kwam de prinses in de vitrinekast bij Greta, die haar helemaal geweldig vindt.

Er wordt nog even gezocht naar Pipi Langkous uit Zweden, gekregen van een vroeger buurmeisje. Helaas onvindbaar, Pipi-waardig. En zo dwalen we door Thailand, waar een collega op de brommer de markten bij langs ging op zoek naar een pop. Cuba, Mongolië, Mexico, Rusland, Griekenland, Egypte, het houdt niet op. Grappig om te zien hoe veelzijdig onze wereldbevolking is. Uiterlijke kenmerken en stukjes cultuur worden zichtbaar in deze poppenverzameling.

Af en toe koopt Greta ook zelf nog wel een exemplaar. Bij Unicef, in de wereldwinkel of tijdens SIVO. In Sleen kocht ze haar idool Michael Jackson, in een soort Barbie uitvoering. Het broze poppetje uit Georgia zit nog in de doos, zodat de kans erg klein is dat het kapot gaat. Uit Dubai kreeg ze een pop in penvorm. Daar schijn je niet aan een pop in klederdracht te kunnen komen. Nog één pop wil ze graag in de schijnwerpers. Ze kreeg het toen ze vijftig werd, van haar moeder. Die heeft vroeger met de pop gespeeld en de pop voor deze mijlpaal in Drentse klederdracht gestoken. Greta vind haar prachtig, terecht.

Er zijn nog wel een paar landen die ze graag in haar poppenkraam zou willen zien. Hawaii, Jamaica, Italië, Roemenië, Denemarken en Portugal. Binnenkort ga ik naar Portugal en daar zal ik ongetwijfeld met een pop vandaan komen.

Al die andere landen zou ik ook wel willen zien .... plus de landen die ze al heeft... Greta zelf heeft hier geen enkele behoefte aan. Ze heeft er ook geen tijd voor. Gedurende de zomermaanden geeft ze zwemles bij het Bosbad, Noord-Sleen. In de winterperiode geeft ze training bij De Kikker, Emmen. 

Wel zou ze, als het toegestaan zou zijn, graag de Indianen zien. Eén keer per jaar komen die samen. Gekleed in hun klederdracht zou ze amper opvallen, denk ik. Zelf heeft ze één keer per jaar vitrine schoonmaak. Alle poppen eruit, kast schoonmaken en alles er weer in. Een hele klus. Binnenkort wordt het tijd voor een grotere kast, denk ik. Ze wil haar verzameling graag uitbreiden met poppen in oude Nederlandse klederdrachten. Volendam, Marken en Zeeland zijn al binnen. Mocht u ergens in Nederland op een knusse markt lopen en een pop scouten, dan weet u wie u er blij mee kunt maken.

Klik hier voor alle foto's.

Tekst: Jantje Oosterhof
Foto's: Guido Hansman