Slener in de spotlight: Sjoerd Blank
Sjoerd Blank, alias Samuel Sterrenberg, alias Eduard ’t Heertje, alias vrijwilliger, ‘een self made man’. Sjoerd werd in Amsterdam geboren als vierde kind in een gezin met drie broers en twee zussen. Hij volgde de lagere school en aansluitend de VGLO in Amsterdam totdat hij op zijn veertiende op zoek ging naar een baantje omdat er geen geld was om te studeren. De zorg leek hem wel wat en hij klopte aan bij een verzorgingstehuis waar hij nauwelijks boven de balie uitkwam en waar hij al stotterend vroeg of hij kon komen werken in de verpleging. Daar was geen sprake van, hij was te klein.
Toch kon hij aan de slag in een boekbinderij met één dag in de week studeren bij de Amsterdamse Grafische School en vier dagen werken. Hier haalde hij na vier jaar zijn diploma boekbinden waarna hij op zijn negentiende verhuisde naar uitgeverij Buiten en Schipperheijn waar hij werkvoorbereider werd in de drukkerij en zetterij en waar hij het drukwerk ook mocht rondbrengen naar allerhande plekken in de stad, dit vond hij geweldig interessant. Vooral het bezorgen bij de extravagante mensen van het Scapinoballet met zijn mooie vrouwen maakte veel indruk op hem.
Zijn zus woonde in Drenthe waar ook zijn ouders vandaan kwamen en hij vatte het plan op haar te volgen daar het toekomstig vooruitzicht van een gezin in de randstad hem niet aanstond. In die tijd was de industrialisatie van de omgeving van Emmen in volle gang en hij solliciteerde bij de AKU (garenbedrijf) in Emmercompascuum waar men vroeg wat hij kon, hij zei: ”alles” en werd aangenomen; Amsterdamse branie. Intussen had hij een kamer in de regio gevonden en werkte er 4 jaar met plezier totdat de zaak daar stopte en hij in Emmen kwam te werken bij AKZO-Nobel en in de leer ging voor Operator A. Hij was intussen getrouwd en stichtte een gezin. Zijn diploma operator A bracht hem niet de functie van “baas”, die hij had verwacht en daarom werd Sjoerd weggepromoveerd naar TERLENKA, waar hij echter voor zijn gevoel van de hel in de hemel kwam: “Echte chemie”. Hier kon hij zich uitleven en werd operator B en klom op tot wachtchef, een functie die hem verantwoordelijk voor het bedrijf maakte.
Uiteindelijk vond hij de meeste voldoening in het coördinatorschap van de afdeling opleiding, een functie die hij 10 jaar vervulde tot zijn zevenenvijftigste tot DIOLEN, want zo heette het bedrijf inmiddels, failliet ging. Hij stond op straat net als op zijn veertiende in Amsterdam.
Maar niet getreurd, het UWV hielp hem met het zoeken naar een nieuwe uitdaging. Begrafenisondernemer dat leek hem wel wat en na goed overleg en doorzettingsvermogen ging hij de opleiding doen in Zwolle. In deze nieuwe periode in zijn leven ontmoette hij na zijn scheiding Carla Hoekman met wie hij zich samen door deze periode van werkeloosheid heeft heengeslagen. Zij werkt in de Schoel en hij stortte zich op de volgende vrijwillige jobs. Allereerst heeft hij drie kinderen en acht kleinkinderen waar hij erg trots op is. Indien nodig zorgt hij voor ze, zeker in tijden van problemen of ziekte.
Maar het leven lonkte en Sjoerd ging aan de gang bij de zang, waar hij vijf jaar voorzitter was en bestuurslid van de bond van koren. Een hoogtepunt waren de musicals “Heb lief en leef” waarin hij de hoofdrol speelde als Samuel Sterrenberg en “ Op de vleugels van de wind” als Eduard ’t Heertje. Tijdens de laatste uitvoering van “ Heb lief en leef” in de Tamboer in Hoogeveen vroeg hij op zijn knieën aan het einde van de voorstelling, echt al la Sjoerd, Carla op het podium ten overstaan van een volle zaal ten huwelijk.
Via via kwam onze vrijwilliger in contact met het Hospice in Emmen, ’t Huis van Heden. Deze prachtige instelling werkt grotendeels met vrijwilligers (rond de zeventig personen). Hier kunnen mensen, als zij dat thuis niet meer kunnen krijgen, de volledige zorg ontvangen in hun laatste maanden, tot weken, tot dagen, soms zelfs uren. Dit alles in een huiselijke omgeving. Sjoerd werkt hier nu vijf jaar en vindt er veel voldoening. Het is heel mooi als je de gasten, zoals de mensen die gaan sterven worden genoemd, en hun familie kunt helpen in deze moeilijke tijd. Sjoerd vindt het altijd weer bijzonder als hij in het gebouw de passage tussen twee buitentuinen door van het rijk der levenden naar dat der stervenden overschrijdt. Het is als een soort brug tussen twee dimensies.
Omdat het Hospice dit jaar tien jaar bestaat, wordt er een grote mozaïekbank voor buiten gemaakt. Een groot aantal vrijwilligers maakt onder leiding van een kunstenares mozaïeken die op de bank worden aangebracht; Sjoerd maakt een brug! Eigenlijk is zijn wens om voor mensen te zorgen zoals hij als kind al wilde nu in vervulling gegaan. Het contact is zeer intens en er wordt gelachen en gehuild. ‘Soms ervaar je zeer trieste en schokkende dingen, maar die stop ik allemaal in mijn rugzakje.’ Zijn ervaringen deelt hij met volwassenen tijdens lezingen en met jongeren die de zorg in willen. Verder verzorgt hij ook de rondleidingen in het Hospice.
Naast werken in het Hospice heeft hij nog een heel andere bezigheid: voorlichting, lezingen en rondleidingen geven over waterzuivering. Hij doet dit op scholen en op locatie van de zuiveringsinstallaties van het waterschap in Coevorden, Emmen en Hardenberg. Het is ontzettend leuk om met kinderen proefjes in de klas te doen en te laten zien hoe de riolering en de waterzuiveringsinstallatie werken. Op de waterzuivering van Emmen staat een grootte overdekte bezinktank, wij noemen die ook wel het Drolfinarium of de Schetenfabriek.
De foto die ik maakte van Sjoerd achter zo’n rioolbuis staat ook symbool voor het einde van de tunnel waar hij en de andere vrijwilligers helpen in het Huis van Heden. Als u het prachtige werk in het Huis van Heden wilt steunen kunt u dit doen bij de Stichting Vrienden Hospice Zuid-oost Drenthe.
Sjoerd Blank, een Amsterdammer die al 43 jaar een echte Drent is.
Tekst en foto's: Ton Trompert