Slener in the Spotlight: Richard Buls
New York, here I come. Deze Slener is er helemaal klaar voor!
Richard Buls: hij deed een gokje en won een volledig verzorgde reis naar New York, USA, om de grote Marathon te lopen van NYC. Daar kreeg hij ook nog eens een VIP behandeling. Ik mocht hem interviewen. Eropaf dan maar. Even zoeken waar het Vennetje is, want ik woon nog maar kort in Sleen. Hier is het! Wat een leuk huis met een mooie voortuin.
De deur zwaait open, Richard staat daar met een brede glimlach vol trots in het blauwe runnersshirt nog helemaal in een flow, zo te zien. "Kom binnen.” Op de eettafel zie ik het kroonjuweel al liggen. Na wat prietpraat en het opstarten van de dictafoonapp op mijn tablet (wat handig toch), gaan we van start.
Richard vertelt dat hij getrouwd is en twee zonen heeft. Hij heeft een boeiende baan bij justitie. En natuurlijk is hij super sportief, dat straalt er vanaf.
Van jongs af aan is Richard met sport bezig. Eerst als kind op voetbal en later bij de Emmense atletiek vereniging De Sperwers. Daar heeft hij zich toegelegd op het verbeteren van zijn loopprestaties. En natuurlijk actief bij SIS, wat staat voor Samen Sporten in Sleen. Elke zaterdagmorgen in groepsverband lekker lopen. Al met al heeft Richard al heel wat kilometertjes afgelegd in het Drentse, maar ook daarbuiten. Liep o.a. de marathon van Amsterdam. In totaal heeft hij al vier marathons gelopen. Richard is een geoefende loper.
Ik denk dat de medaille van de 47ste grote marathon van NYC, Richard’s mooiste kroonjuweel wordt. Daar zal ik wel achter komen tijdens dit gesprek.
Na afgezet te zijn door vrouw en oudste zoon stond hij daar dan in zijn eentje op Schiphol. Al gauw kreeg hij andere renners in de gaten en ook iemand van de organisatie “New Balance” (namens die organisatie ging hij lopen), was herkenbaar aan het logo op de tas. Snel had hij een groepje om zich heen van sportievelingen. Op het vliegveld in NY werden de renners aan een uitgebreide veiligheidscontrole onderworpen.
Ik realiseer mij dat amper een week daarvoor een aanslag gepleegd werd door het inrijden van een busje op mensen. Ik vroeg aan Richard of hij geen angst had om straks bij de marathon zich in zo een grote mensenmassa te begeven. Maar nee, Richard heeft daar geen moment bij stil gestaan, vertelt hij. Hij was volledig gefocust op de prestatie die hij hoopte te gaan leveren in deze wereldstad. Ik denk: echt een nuchtere Slener.
Very important person
Richard heeft genoten van de VIP behandeling die hij en zijn groepje medevips ten deel viel. Goed hotel midden in Manhattan, prima ontbijtjes, goed vervoer. Ze werden echt in de watten gelegd. Zelfs de rit naar daar waar het allemaal van start ging, het Staten Isle, ging onder politie escorte. Je moet je dan toch wel heel vorstelijk voelen, denk ik. Op de dag van het grote festijn werd het groepje van Richard ontvangen bij de VIP tent op Staten Isle. Daar kregen ze nog een lekker ontbijtje. Buiten zaten wel 50.000 mensen te bibberen van de kou en stramme spieren op te lopen. Maar de VIPS zaten heerlijk binnen in een warme tent met 2.000 mensen. Richard heeft diep respect voor die lopers die zich buiten moesten klaarmaken voor de tocht.
Scherpschutters op de daken
De totale marathon beslaat 42 kilometer en gaat door vijf wijken van NY. Het doel dat Richard zich had gesteld was om die 42 kilometers in drie en half uur te lopen. Bij de start was duidelijk dat de veiligheid veel zorg en aandacht kreeg. Richard zag scherpschutters op daken, zwaar bewapende militairen en veel politie. Ikzelf zou dan, geloof ik, juist bang worden. Maar Richard niet. Die had even andere dingen aan zijn hoofd. Na het Amerikaanse volkslied (R:geen hand op mijn borst hoor) ging het spektakel van start. Richard stort zich vol goede moed en vertrouwen in de Heksenketel die NY die dag is. Vertrouwen is op zijn plaats want hij heeft vooraf goed getraind, vooral de vrijwillig aangeboden gerichte krachttraining, door Remi Grooten van “Vitality Personal Training Emmen” heeft zeker meegeholpen.
Op naar Brooklyn
Richard: “Na het startschot konden we los! Na de eerste kilometer kwamen we in Brooklyn. Wat een feest. Niet normaal wat een mensenmassa en wat een kabaal, wat er dan allemaal door je heen gaat en met je gebeurd is met geen pen te beschrijven. Ik bleef maar juichen en high fives geven en ging met Amerikanen op de foto en je hoort een band het nummer spelen van de Beastie Boys: No sleep till Brooklyn! Echt kicken! Ik ging harder lopen en voor ik het wist waren de eerste 20 kilometer voorbij.”
En toen ging het verder naar Queens. Veel publiek weer. Richard:”Bij 23 kilometer zie ik een mooi bord met de tekst Bierstation en zag publiek daar gezellig bij elkaar een biertje drinken. Ik dacht:” dat lust ik ook wel.” Die mensen gingen helemaal los toen ik daar stopte. Na Queens moesten we over de zware en steile Queensboro bridge en kwamen we aan in Manhattan. Daar wachtte ons een gigantisch feest van juichend publiek met koebellen. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk.”
Tegenslag
Richard:” op het 35 kilometer punt kreeg ik kramp in mijn linker hamstring. Heb 3 minuten stilgestaan bij een waterpost. De mensen daar verwezen mij naar de medische post. Maar ik zei dat ik dat niet hoefde, laat mij maar even wachten en ben toen rustig langs de waterpost gewandeld en heb 6 tot 8 bekertjes water gedronken en sportdrank. Toen kon ik weer verder en genieten van het feest.”
Centraal Park, het einddoel!
Richard: ja dat is best nog een pittig stukje met al die heuveltjes, wow, maar als je de finish eenmaal ziet, komt er een hele grote glimlach en gaan de handen omhoog YESSS! En met een eindtijd van 3.39.55 ben ik meer dan supertevreden. Wat een supergave marathon! Om nooit te vergeten. Ik kreeg een mooie medaille en ben daar supertrots op!’”
Sleen een prachtig dorpje
En ja, de volgende dag weer terug naar Sleen. Richard werd op Schiphol afgehaald door zijn vrouw.Wat een rust na die heksenketel van NY. Hij is wel een week bezig geweest om alle 500 felicitatieappjes te beantwoorden. Ik kan merken dat Richard echt van zijn dorp houdt “ja, het is een fijn dorpje, ’s winters rustig en in het voorjaar komt iedereen weer naar buiten en begint het weer. Het is fijn hier.”
Ik kan dat beamen. Want ondanks dat ik zelf hier nog maar kort woon, is mij de positieve en behulpzame instelling van de Sleners al opgevallen. Sleen een fijn dorp om naar terug te keren, zeker na zo’n grootse en geweldige internationale ervaring zoals Richard mocht beleven! Ik denk dat deze marathon voor Richard zeker het kroonjuweel is op al zijn eerdere mooie prestaties.
Dit verslag is tot stand gekomen op basis van het interview, Richards persoonlijke verslag en mijn eigen interpretatie van het gesprek.
Klik hier voor alle foto's!
Verslaggever: Clara Bijdevaate
Foto's: Guido Hansman