Slener in the spotlight: Wytze en Anniek
Ik kom een paar minuten te laat. Na een voorstelrondje wordt er besloten waar de foto's worden genomen. Ik besluit in De Deel te blijven. Onder het genot van een kop thee bedenk ik toch maar wat vragen. Meestal ga ik onvoorbereid een interview in. Gedurende het gesprek komen dan de vragen vanzelf. Nu heb ik lichtelijke stress. Ik heb straks een kleine drie kwartier voor een interview met twee mensen. Beiden volleyballers, topsporters.
Wytze Kooistra en Anniek Siebring
Op jonge leeftijd begonnen ze te volleyballen in Sleen. Iets waar ze allebei met plezier op terugkijken. Hier werd hun talent ontdekt, de start van wat een mooie carrière zou worden. Anniek staat nog in de startblokken, Wytze heeft inmiddels zijn sporen verdiend. Het is mooi om talent te hebben, nog mooier wanneer dat naar waarde wordt geschat en er goed mee om wordt gegaan. Ze zijn daar hun toenmalige coaches dankbaar voor, Jaap Romeijn en Joep Mensink. Anniek vond het vooral ook erg leuk en gezellig om te volleyballen met haar vriendinnen. Zij heeft tot haar zestiende ook paard gereden.
En dan blijk je talentvol en wordt de keuze gemaakt om op hoger niveau te gaan volleyballen. Dit is eigenlijk een moment midden in de puberteit. Daar komt dan wel wat bij kijken. Het valt op dat hun antwoorden behoorlijk overeen komen. Vanwege de trainingen moet je bereid zijn om te reizen. Volleyballen naast je studie vereist discipline en een goede indeling van je tijd. De drive om de dingen die je doet ook goed te doen is onmisbaar.
Wytze heeft bedrijfskunde gestudeerd. Hij heeft 10 jaar op internationaal niveau gespeeld. Waarvan 6 jaar in Italië, 3 jaar in Polen en een jaar in Griekenland. Van september tot mei verbleef hij in het buitenland. De rest van het jaar speelde hij met het Nederlands team. Hij is best trots op het feit dat hij 250 interlands met het Nederlands team heeft gespeeld. Helaas geen Olympische Spelen. Anniek is in afwachting van wat de toekomst brengt. Als ze de kans krijgt moet ze zeker gaan, volgens Wytze. Leven in een ander land, een andere cultuur en vooral ook jezelf goed leren kennen, het vormt je.
Anniek woont en volleybalt in Sneek. Ze studeert Vastgoed en Makelaardij in Groningen. Het eerste jaar was best heftig. Volleyballen bij een andere club, uit huis en studeren. De tijd die ze overhoudt brengt ze het liefst door met haar vriend en vriendinnen. Ze baalt best eens wanneer iedereen gaat stappen en zij op tijd haar bed in moet. Dat is voor een klein moment, ze gaat voor het beste! In de keuzes die ze moet maken laat ze zich leiden door haar hart en haar verstand. Wytze zegt meer zijn verstand te laten spreken.
Toch vermoed ik dat zijn hart zeker heeft gesproken toen hij 2 jaar geleden besloot weer in Nederland te gaan wonen. Met zijn gezin streek hij neer in Noord-Sleen. Hij mag graag wat tuinieren en heeft een paar kippen. Op maandag is hij er helemaal voor zijn twee kinderen, Sten en Liz. Verder is het nog steeds trainen en wedstrijden spelen. Hij speelt op dit moment bij Lycurgus in Groningen.
Wat is je mooiste en wat je minst mooie karaktereigenschap? Het blijft even stil. Wytze geeft als eerste antwoord. Dat hij rationeel is vindt hij een plus. Minst mooi komt zijn goedgelovigheid om de hoek kijken. "Soms moet je in de top oogkleppen op hebben". Daar mag u even over nadenken. Voor Anniek geldt dat de mooiste soms ook de minst mooie is: haar gedrevenheid. Vaak heel fijn, soms ook heel vervelend. Voor haarzelf maar ook voor haar omgeving.
Er werd en wordt in de gezinnen waarin ze zijn opgegroeid veel voor ze gedaan. Ik vraag of hun broer en zus eronder hebben "geleden". Ze lachen maar vermoeden niet dat dit zo is. Het succes is hun door hun familie en vrienden van harte gegund.
Alles over hun sportprestaties kunt u vinden op het internet. Ik hoop dat het mij gelukt is u een kijkje te geven in de mens die ze zijn! Ik wens beiden een gelukkige toekomst. Sleen mag trots op jullie zijn!
Verslag: Jantje Oosterhof Foto's: Guido Hansman
Klik hier voor alle foto's.