Slener in the Spotlight: Jan Kroon

Op een goede morgen toog ik op pad om bij meester Kroon en zijn vrouw op de koffie te gaan. Ik werd verwelkomd met ‘dag dokter’ met gevolg dat bij mij ‘dag meester’ er wel uit moest. We spraken af dat we dat niet meer zouden doen en ontmoetten elkaar opnieuw met dag Jan, dag Ton en dag Gé. Best lastig als je dat vroeger nooit hebt gedaan. We namen plaats in de kamer met koffie en gebak, er ontspon zich een geanimeerd gesprek over vroeger en nu.

Jan en Gé kwamen ooit uit Wedde en Vriescheloo in het Groninger land waar de omgangsvormen weer anders waren dan in Sleen. Zij gebruikten beiden vaker U dan de mensen hier; dat was wennen. Nu na ruim veertig tot vijftig jaar weten ze niet beter meer, maar Jan blijft in zijn hart toch altijd nog wel een Groninger.

Op school moesten de kinderen zowel het Drentse als het Groningse volkslied met hem zingen. Het verbaast hem eigenlijk nog steeds dat het Drentse volkslied niet in het Drents wordt gezongen. Iemand heeft het een keer voor hem vertaald!

Hij was schoolmeester in hart en nieren en heeft eerst op de school in Erm gestaan, gevolgd door die aan de Brink in Sleen en later op De Akker. Zijn loopbaan begon in 1961 en eindigde in 1998.

Wat was er mooi aan het vak? Jan vond het vroeger als kind thuis en op school gewoon mooi, ja gewoon mooi op zijn Gronings. Kinderen spelen tegenwoordig anders, veel meer binnen en met de iPad en zo. Buiten spelen is toch mooier. Hij vond het les geven leuk, aanvankelijk zelfs aan drie klassen tegelijk. Maar de schoolreisjes en natuurlijk sport en voetbal vormden voor hem de hoogtepunten van zijn vak.

Veel plezier heeft hij ook beleefd aan de samenwerking met zijn collega’s, het was vroeger nog wat kleinschaliger en men ging bij elkaar op verjaardag en meer met elkaar om buiten de school.

Dikke pret was de periode van Sinterklaas waar eerst alle voorbereidingen voor het feest bij meester Hagenouw werden gedaan en later bij Jan en Gé thuis. Het hele jaar hing de sinterklaaskleding in hun huis, maar dan moest er iemand in gehesen worden. Dat was altijd veel plezier. Zo was het vroeger.

Jan is al weer twintig jaar gestopt met werken. De tijd vliegt. Hij heeft in die periode samen met zijn vrouw het leven opnieuw vorm gegeven. Ze doen alles samen. Vakantie, boodschappen, uitgaan met de kleinkinderen. Het zijn drie meisjes van hun zoon Henk en dochter Ineke. Ze hebben samen voor ‘tafeltje dekje’ gewerkt, wat heel dankbaar en leuk werk was. Jan heeft een periode de dorpskrant “De Sliener Toren" in elkaar gezet en bezorgd. Maar zijn grote passie is lezen, puzzelen en ook lezen over treinen en voetbal. Dat niet alleen. Hij is een fervent supporter van FC Groningen en gaat samen met zoon Henk naar de meeste thuiswedstrijden.

Jan laat een Akkerpraot zien van zijn afscheid in 1998 waarop zijn passies mooi getekend zijn. Ook bladeren we wat door fotoboeken, waarbij de drie scholen en groepsfoto’s van leerlingen langs komen. Hij had hart voor zijn leerlingen en uit de teksten in de boekjes komt naar voren dat zij ook gek waren op hem. Van zichzelf zegt hij: ‘Ik was niet echt streng maar wel consequent’.

Hij komt ze nog vaak tegen in het dorp en bij Harm en Roelof op de Deel krijgt meester vaak nog een plaagstootje met een knipoog. Het was mooi om zo wat met elkaar over vroeger te mijmeren.

Klik hier voor alle foto's!

Foto's en verslag: Ton Trompert