Slener in the spotlight: Gerrit en Ans Hegen

Je hebt mensen die overlopen van energie, die borrelen van creatieve ideeën en die ook tot uitvoer brengen. Dat komt vaker voor natuurlijk. Maar minder vaak denk ik, als twee van die mensen elkaar op een zeker moment tegenkomen en besluiten hun leven samen te delen. Dat belooft veel moois.

Ik denk dat het echtpaar Hegen (Ans en Gerrit) hier het voorbeeld van moet zijn. Tijd om de spotlights hier eens op te zetten. Op naar de Menso Altingstraat voor een gesprek. We zitten in de grote woonkeuken rond de eettafel. Mijn telefoon met het dictafoonappje start klaar. 

We zijn aan het eind van een roerig en actief jaar voor Gerrit en Ans met daarbij natuurlijk het hoogtepunt van 2019, juist ja, Toorn van Thunaer! Maar eerst even een sprongetje naar “de vroegere tijden” van Ans en Gerrit. 

De begintijd

Gerrit is opgegroeid In Gees en Ans heeft haar roots in de Veenkoloniën in Groningen in het dorp Tripscompagnie. Zij leerden elkaar kennen in hun studietijd in Groningen. Ans studeerde daar Nxx (HBO-opleiding Kinderverzorging en Opvoeding) en Gerrit volgde een opleiding aan de Rijks Hogere Landbouwschool. In 1975 kregen ze echt verkering. Voor de studie Diergeneeskunde van Gerrit vertrok het jonge stel naar Utrecht. Ze gingen samenwonen en Ans zorgde voor het inkomen door haar werk als Pedagogisch Medewerker bij de afdeling Kinderneurologie van het AZU.

Fries is geen Drents 

Na de studie kreeg Gerrit in 1983 een baan in Friesland als dierenarts (groot vee, maar ook kleine huisdieren). Zo vertrokken zij naar Friesland. Daar werden ook hun eerste twee kinderen geboren. Met de Friese taal konden ze zich wel redden maar de taal zorgde soms ook voor grappige misverstanden. Zo stuurde Ans, Gerrit eens op pad naar een paar hennen, maar bleken het geen hennen maar een paard te zijn. Hynder is Fries voor paard. Met behulp van een lijstje naast de telefoon met de belangrijkste Friese woorden lukte het goed. Ans leerde ondertussen ook heel wat bij door allerlei cursussen dierverzorging te volgen en veel te lezen. Ze ging zelfs assisteren bij operaties van kleine huisdieren in de praktijk en andere taken.

Sleen

In 1986 kreeg Gerrit te horen dat er in Sleen een dierenarts nodig was. Dat had natuurlijk best wel aantrekkingskracht op Gerrit. Terug naar de roots, Drent met de Drenten. Aan de Boelkenweg werd er begonnen met de praktijk. Ans kon vol aan de bak als dierenartsassistente. Het was toen nog een eenmanspraktijk dus dat betekende voor Ans ook heel wat kunst en vliegwerk om naast het gezinnetje ook als assistente te fungeren.

Echte Sleeners zullen zich nog wel het komische beeld herinneren van Ans op de fiets met de mobiele telefoon (toen nog zo’n joekel met een antenne) aan haar oor door het dorp fietsend. Hoe zij soms plotsklaps haar boodschappenkarretje moest parkeren in de winkel vanwege een noodtelefoontje. Als een haas richting de praktijk!

Op alle fronten ontwikkelingen 

De praktijk bleef groeien en het stel verhuisde naar de Menso Altingstraat. Daar was meer ruimte voor de praktijk. Intussen werd er ook personeel aangetrokken. Ans en Gerrit hadden intussen al een heel gezinnetje met drie dochters en een zoon (Froukje, Geertien, Willem en Roelie). Het huis bood ook plaats aan dierenartsen in opleiding die in de praktijk werkten. Wat een gezellige boel!

In 1996 ging de praktijk samen met de praktijken van Oosterhesselen en Zweeloo. Sleen werd de hoofdvestiging. In 2004 werd het nieuw gebouwde praktijkpand aan de Zetelveenweg betrokken en in 2010 begon een vruchtbare samenwerking met de praktijk in Coevorden. Nu bestrijkt de praktijk geheel Zuid-Oost Drenthe.

Ans kreeg nu ook meer ruimte voor eigen dingen

In 2000 stopte Ans met haar werkzaamheden als dierenartsassistente in de praktijk. Om naast de zorg voor haar gezin nieuwe activiteiten te ontplooien ging zij aan de slag als docent warenkennis op het Esdal College. Zij was in die materie bekend geraakt door het huiswerk van één van haar dochters. Op school was er dringend behoefte aan een docent en Ans meldde zich aan. Met de lerarenopleiding opvoedkunde in haar zak kon ze wel voor de klas. Elke avond voor de volgende lesdag bereidde ze zich voor door zich te verdiepen in warenkennis. Want ja dat was natuurlijk geen onderdeel geweest van haar lespakket opvoedkunde in Groningen. 

Vervolgens ging ze aan het werk bij Woonzorgcentrum Holdert in Emmen bij psychogeriatrische bewoners. Prachtig werk vindt Ans dat. Toch stopte ze, toen zij door allerlei vernieuwingen in de zorg de persoonlijk aandacht voor de cliënten niet meer kon waarmaken. Maar ze kwam terug als vrijwilligster. Zo kan ze toch de aandacht blijven geven zonder de last van allerlei regeltjes en registratie verplichtingen. Zoals gezellig met een oude dame naar Bussemaker in Exloo waar die mevrouw vroeger zo graag kwam. Dit geeft Ans echt voldoening.

Maar er is nog meer. Neem de genealogieclub van Streekeigen Sleen, waar Ans enthousiast aan mee doet. Of het voorzitterschap van de gymvereniging. O ja, en ze is ook nog oppas-oma. En laat ik de ondersteunende diensten bij de voorbereidingen van Toorn van Thunaer niet vergeten te noemen. Eigenlijk veel te veel voor één persoon, lijkt mij. Wat een energie!

Toorn van Thunaer brengt me weer terug bij Gerrit. De kartrekker en organisator van dit grote spektakel. Samen met Harm Dijkstra als schrijver en regisseur en Jan Kruimink als musicus en dirigent trokken ze dit spektakelstuk van de grond. 

Met medewerking van wel 200 enthousiaste mensen uit Zweeloo, Oosterhesselen en Sleen. Waar dit toe heeft geleid weet eenieder in Sleen. Het was fantastisch en er zijn veel vriendschappen ontstaan tussen mensen die elkaar daarvoor nog niet kenden. Er wordt nog over gepraat! Straks komt er ook nog een mooie glossy uit; een foto- en verhalenboek, gemaakt door Roelie Lubbers. Ik mag al vast de mooie foto’s bekijken. Zo krijg ik toch een beeld van dit mooie theaterstuk. Want oh shame, ik heb het niet gezien. Toch wel een flinke misser voor een inburgeraarster in Sleen als ik. Beiden hebben een bedrijf op hun naam staan. Ans had eerst een galerie waar nu het “kleinste café” is. Dit is haar manier om uitgeputte wandelaars in Sleen welkom te heten. Een goede formule want bezoekers zetten zelf hun koffie. 

Gerrit is begin 2014 gestopt met zijn werk als dierenarts en richtte zijn bedrijf De Boerenveearts op (www.deboerenveearts.nl). Hij verzorgt cursussen en workshops en adviseert melkveehouders. De hele kringloop van het boerenbedrijf van bodem, plant en dier is het onderwerp. Zo stimuleert hij verantwoorde bedrijfsvoering in het agrarisch bedrijf.

Wat een actief koppel. 

En ik denk dat ze voorlopig nog niet klaar zijn met het bedenken en ontwikkelen van nieuwe dingen, activiteiten voor en door Sleeners.

Tussen de regels van het gesprek door, hoor ik al heel wat ideeën die zeker in de toekomst concreet zullen worden. Al trek ik nu de haren uit mijn hoofd omdat ik Toorn van Thunaer gemist heb, ik weet dat als er weer iets dergelijks komt, ik met mijn neus vooraan zal zitten. 

Ans en Gerrit, veel plezier en succes met al jullie mooie activiteiten en ondernemingen!

Klik hier voor alle foto's!

Tekst: Clara Bijdevaate

Foto's: Guido Hansman