Slener in de spotlight: Karin en Eddy Heeling

Interview op de anderhalve meter
Zo zoetjesaan kunnen we wat meer, ook voor SleenWeb. Vanavond fiets ik richting Oosterhesselen naar de laatste boerderij in Sleen aan de Schaapstreek. De boerderij van Eddy en Karin Heeling. Ik ben vijf minuten te vroeg en dat zal zich later wreken, zullen we tijdens het interview merken.

Eddy loopt mij op het erf tegemoet en Karin komt er ook aan. Beetje raar om geen handen te schudden. Handen schudden voelt toch wat hartelijker, maar ja.

Er schiet een jong katje weg voor mijn voeten en de bruine lobbes Karel hangt wat lui rond. Karin neemt mij mee naar de schuur waar nog meer katjes zijn. Ik kijk mijn ogen uit. Misschien wel vier nestjes met jong  kattenspul alles lekker door elkaar. Katjes malen er niet om of ze nu bij moeder of tante melk drinken.

Een flinke melkproductie moet dat zijn, en dan hebben we het nog niet eens over de melkproductie van de 90 koeien die hier lekker in en uit lopen. Want grote vrijheid hebben de koeien op het melkveebedrijf van de familie Heeling. Hoe dat georganiseerd is, wordt mij later duidelijk.

De vonk
Eddy en Karin kennen elkaar van de Landbouwhogeschool in Dronten. Karin studeerde daar bedrijfseconomie en Eddy landbouw. Het duurde even voordat de vonk oversloeg tussen de Brabantse Karin en de Sleense boerenzoon Eddy. Een aantal jaren zaten zij samen in hetzelfde studentencabaretgroepje, maar het spetterde pas echt tijdens een werkweek op een camping, voor nieuwe studenten, waar zij als ouderejaars bij betrokken waren. En die vonk heeft voor heel wat moois gezorgd.
Zij trouwden na hun studietijd en gingen wonen in een klein huisje aan de Menso Altingstraat in Sleen. Dat huisje staat er nu niet meer.

Foto 2: eigen foto familie Heeling

Het vervolg
Eddy werkte bij zijn vader op de melkveehouderij en Karin werkte intussen bij de Rabobank in het Noorden als bedrijfsadviseur.
Zij ging op pad om boerenbedrijven te adviseren op financieel en economisch gebied bij bijvoorbeeld overname, uitbreiding stallen enzovoort.
Later werkte zij bij FrieslandCampina als jongveespecialist. Je kunt het je voorstellen als een soort (ambulant) consultatiebureau maar dan voor koeienbaby’s-kalfjes.

Het melkveebedrijf
Na verloop van tijd volgde Eddy van lieverlee zijn vader op en nam uiteindelijk de hele melkveehouderij over. Ook Karin raakte steeds meer betrokken bij het bedrijf.
Eddy en Karin gingen vol enthousiasme voor het melkveebedrijf aan de slag. Intussen werden ook hun kinderen geboren: Mechteld, Guido en Meike.

Foto: eigen foto Familie Heeling van Meike

Inmiddels de handen vol aan het gezin en het eigen bedrijf bouwde Karin haar andere werk af. Zo kon zij zich volledig inzetten voor het bedrijf samen met Eddy.
Het is hard werken maar het levert ook veel energie en positiviteit op. Het is een veestapel van 90 koeien en 54 stuks jongvee en nog 2 paarden voor de hobby; een veestapel, blakend en glanzend van gezondheid. Prachtige kalveren staan in de “wieg”. Daar worden ze met liefde verzorgd door Karin. Deze kalfjes zullen later uitgroeien tot mooie goed producerende koeien. De basis hiervoor wordt in deze wiegjes gelegd. Karin vergelijkt het met hun eigen gezin ook daar is een goede basis van levensbelang.

Nieuwe technologieën
Er komt even een beeld naar boven van mijn eigen boerenfamilie, die voor dag en dauw de stal in of het land op moest om te melken.
Karin en Eddy moeten erom lachen en zeggen dat ze helemaal niet persé zo vroeg uit de veren hoeven. Huh?
10 jaar geleden hebben ze de beste aankoop voor hun bedrijf gedaan waardoor ze het nu s’morgens heel anders aan kunnen pakken. De twee melkrobots werden aangeschaft en die doen het melkerswerk.

De koeien lopen rustig in en uit en tegen de tijd dat ze gemolken willen worden gaan ze richting melkrobots. Twee tegelijk kunnen “bediend” worden, gelokt door lekkere brokjes die daar ergens voor hen klaarstaan. Alles is geautomatiseerd, het schoonmaken vooraf, het aansluiten van de melkbekers, na het melken het reinigen en het dippen ( met een soort aftershavelotion). Alles wat er bij komt kijken gaat automatisch. Het gaat ook dag en nacht door, daardoor kan elke koe gemolken worden in haar eigen biologische ritme, meestal zo’n 3x per 24 uur. De melk belandt uiteindelijk in de tank. Eddy kan alles op zijn telefoon uitlezen. Daar staat alles geregistreerd in grafiekjes, ook per koe. Het boerenbedrijf heeft echt een grote inhaalslag gemaakt op het gebied van nieuwe technologieën met als resultaat vrij koeverkeer en meer planbare tijd voor de boer. Ineens gaat er tijdens ons gesprek een signaal. Eddy gaat poolshoogte nemen. Er is een kleine verstoring opgetreden in het verloop van het hele melkproces doordat ik vijf minuten eerder aankwam vanavond en Eddy daardoor te vroeg van zijn werkzaamheden werd gehaald. Hoe het precies zit weet ik niet, maar ik geloof het direct. Zo nauw luistert het allemaal.

Het gezin
Eddy en Karin hebben drie kinderen en ik vraag hen natuurlijk of er een eventuele opvolger bij zit?
Als ouders vinden zij dat de kinderen de kans moeten krijgen om zelf te ontdekken wat ze willen en welke kant ze op willen gaan. Ze willen daar als ouders niet in sturen. Het belangrijkste is dat zij uitgroeien tot fijne prettige mensen.

Laten ze eerst maar eens lekker rondkijken in de wereld en zich oriënteren op hun eigen mogelijkheden. Neemt niet weg dat het mooi zou zijn om dit prachtige bedrijf aan een kind te kunnen overdragen. Van de drie kinderen heeft Mechteld (21) er het meest oren naar om het boerenbedrijf van haar ouders over te nemen. Zij werkt nu al veelvuldig mee. Zij zit ook op de Hoge Landbouwschool in Dronten waar Eddy en Karin vroeger ook op zaten. Guido (20) het tweede kind van Karin en Eddy studeert werktuigbouwkunde in Zwolle en Meike de jongste van (18) is net geslaagd voor het VWO. Dat is in coronatijd wel wat jammer omdat er nu geen eindexamenfeest in zit. Dus geen leuke jurken passen en voor de spiegel ronddraaien.

Sociale betrokkenheid
Eddy en Karin hebben grote sociale betrokkenheid. Zij vinden het belangrijk om een bijdrage te leveren aan de leefbaarheid in het dorp. Zij willen als inwoners van dit prachtige, vriendelijke dorp een steentje bijdragen aan het dorpsleven. Dat het prettig wonen is en blijft en dat men omziet naar elkaar. Dat gebeurt in de kerkgemeenschap maar ook op dorpsniveau. Belangrijk vinden zij het om dit ook door te geven aan de volgende generatie. Dan blijft het sociale van ons mooie dorp Sleen in stand.
Het boerenleven op zich, de bedrijfsmatige kant, is een meer eenzaam iets. Door zich te richten op de sociale aspecten en ook het verenigingsleven in het dorp en daarbuiten komen zij toch met heel veel mensen in contact. Zij ervaren dat als fijn en zinvol.

Eddy is actief op veel terreinen. Zo is hij raadslid voor het CDA in de gemeente Coevorden, zingt in het koor Vocation dat Karin begeleidt als pianiste, zit op voetbal, is vrijwilliger bij de brandweer.
Als raadslid is het nu door de coronatijd veelal digitaal vergaderen maar Eddy houdt liever een leuke speech. Met mensen omgaan en zich breed oriënteren is wat hij graag doet.
Thoorn van Thunaer komt ook nog even ter sprake. Eddy had (volgens hem zelf) maar een ondergeschikte taak in het geheel, namelijk achter de bar staan. Nou mij lijkt het juist een super belangrijke taak!
In de gauwigheid noemt Eddy nog even wat dingen die hij doet: met de racefiets erop uit, de 45 plus voetbal, als vrijwilliger koster van de ontmoetingskerk zijn, fotograferen, de vrijwillige brandweer.
Eddy “druk? We zijn bezet, we kunnen goed plannen!”

Ook Karin is een actieve vrouw en voor veel Sleners een bekende. Door haar orgelspel tijdens kerkdiensten, haar pianomuziek of met het begeleiden van het koor “Vocation”. En de paardenhobby natuurlijk!
De muziek is Karin echt met de paplepel ingegoten. Het Brabantse gezin waar zij uit komt was zeer muzikaal, er werd veel muziek gemaakt. Veel muziekinstrumenten waren voorhanden; onder meer piano, orgel, gitaar en basblokfluit. Als vijfjarig meisje kreeg ze al pianolessen. Ze gingen daar in Brabant muziek maken in bejaardenhuizen (zo heetten die toen nog). Ze speelden dan Eine kleine Nachtmusik van Mozart. Karin speelt veel klassieke muziek maar ook popmuziek, eigenlijk van alles.
Laatst zou zij de Lös Hoes lezing verzorgen in de ontmoetingskerk. Ik zou daar heen gaan, dat was het plan, om mij alvast een beetje voor te bereiden op dit interview. Maar ja, door corona alweer, ging het niet door. In deze lezing zou zij spreken over haar passie voor muziek.

Karins vader kwam ook uit een boerengezin. Zij hadden een boerderij in de Achterhoek. Ook hij mocht zijn eigen pad kiezen, net zoals de kinderen van Karin en Eddy. Hij ging net na de oorlog liever werktuigbouwkunde (net als zijn kleinzoon nu) studeren in Delft. Een jongere broer nam de boerderij over. Dit verklaart voor mij de keuze voor de landbouwhogeschool van Karin destijds. Zit toch in haar roots.
Toen zij trouwde met Eddy kreeg zij in plaats van een koe een prachtige vleugel als huwelijkscadeau. Hij staat in de woonkamer en hij (of is het zij?) is inderdaad prachtig. Echt een pronkstuk waar door Karin veel op gespeeld wordt. De zwarte hoogglanslak en het wit met zwarte toetsenbord associeer ik stiekem toch een beetje met een koe. En dan vooral die jonge zwart witte kalfjes die zo mooi staan te glanzen in de stal.

Foto: eigen foto Familie Heeling

Een nieuw bedrijf van Karin
Naast alle drukte van het boerin zijn en al haar muzikale activiteiten ziet ze ook nog kans een bedrijf te gaan starten. Door de Corona heeft dat nog niet echt van start kunnen gaan maar het gaat wel gebeuren. Karin wil haar muzikaliteit inzetten voor bijzondere kerkdiensten, bruiloften en afscheidsdiensten. Haar bijdrage kan zijn in de vorm van piano- of orgelspel, maar ook een muzikale bijdrage op de saxofoon of met eigen stem, door zang. Meer weten over het nieuwe bedrijf van Karin? Mail maar karinheeling@online.nl.

Ik ben onder de indruk van dit echtpaar dat samen zoiets moois tot stand heeft gebracht. Een melkveebedrijf met een prachtige veestapel waar de gezondheid van afstraalt. De liefde waarmee zij over hun bedrijf praten. De maatschappelijke betrokkenheid en het gevoel voor de waarde van het dorpse leven in Sleen. Boven alles staat dat Eddy en Karin plezier willen hebben in het boer zijn en dat het door hun inspanningen goed loopt; dat de veestapel gezond is en goede melk levert. Dan zijn ze tevreden. Ze zijn daar zeker in geslaagd!

Klik hier voor alle foto's! 

Verslag. Clara Bijdevaate
Foto’s. Ton Trompert