Slener in de spotlight: Jeroen Huizing

Vandaag op pad om de spotlight te zetten op Jeroen Huizing. De in Sleen wonende wethouder en locoburgemeester van de gemeente Coevorden. Ik heb wat voorwerk gedaan en flink gegoogeld. Geen beginnen aan, zo kom ik tot de conclusie. Wat een takenpakket en nevenfuncties! Waar moet ik beginnen? Ik besluit voor mezelf om vooral te zoeken naar de mens achter de wethouder. Dat valt niet te googelen en dat maakt nieuwsgierig.

Jeroen woont in Sleen met zijn gezin. Maar een Slener van geboorte is hij niet, wel een echte Zuidoost Drent. Jeroen is geboren in Emmen in het ziekenhuis, en opgegroeid in Oosterhesselen en na wat omzwervingen (daarover verderop meer) getrouwd met Jantine. Samen hebben ze vier kinderen. De oudste is dochter Jytte en vervolgens kwamen er drie zonen, Mads, Kalle en Bendt. 16 Jaar geleden gingen ze wonen in Sleen in een heerlijk ruim huis. Sleen was toen al aardig bekend bij Jeroen. Hij zegt geen seconde spijt te hebben van die keuze voor Sleen en dit huis. Zo’n ruim huis komt met Corona goed van pas. We zitten voor dit gesprek in de keuken aan een fijne grote eettafel, ook lekker breed, dus we kunnen goed de anderhalve meter in acht nemen. Op de tafel staat de laptop, een tablet en er ligt een telefoon en nog wat paperassen. Hier wordt duidelijk thuisgewerkt en gezoomd. Af en toe gaan er gezellige bliepjes en tikjes die ons even afleiden, maar niet lang. Jeroen laat ze voor wat ze zijn.

Ik vraag Jeroen naar zijn roots. Want dat is toch wat een mens mede bepaalt. “Ik ben geen Slener van geboorte, maar Hesseler. Maar als je ergens 16 jaar woont dan ben je toch wel behoorlijk ingeburgerd, niet in de minste plaats door de kinderen. Dan gaat het snel; de buurt, het schoolplein, voetbal, manege. Dat helpt natuurlijk.” Jeroen is tussen het Drentse dialect opgegroeid. Zijn ouders spraken thuis geen Drents met hem en zijn zus, maar onderling wel. En naarmate hij als kind ouder werd, ging hij steeds meer Drents praten. Als iemand Drents tegen hem praat gaat hij automatisch in het dialect over. Het voelt natuurlijker om dan ook in het dialect te spreken. Alhoewel er veel overeenkomsten zijn met andere dorpen in deze streek, ziet Jeroen verschillen: Draagt men in de veenkoloniën het hart op de tong, hier op het zand is dat anders. Men is terughoudender.”

Jeroen wordt nog wel eens verrast. Ook al is hij al zes jaar wethouder en komt hij hier ‘weg’. “Je schopt soms onbedoeld mensen tegen de schenen. Dan heb je de onderliggende gevoelens toch niet goed ingeschat. Die terughoudendheid is toch iets van deze streek. En ik herken het soms ook bij mezelf.”

Achtergrond
De politiek is Jeroen niet met de paplepel ingegoten. Maar van jongs af aan heeft hij altijd al interesse gehad in mensen en wat mensen beweegt. Dus erg verwonderlijk is het niet dat hij in de politiek terecht is gekomen. Na het VWO koos Jeroen om technische bestuurskunde te gaan studeren in Enschede. Politicologie, sociologie waren, naast de technische vakken, vakken die hem zeer aanspraken. De interesse voor de politiek is toen vast aangewakkerd. Hij ging op kamers. Dat heeft hij best als een hele overgang ervaren. Na het overzichtelijke, beschermde leventje in Oosterhesselen en het VWO in Emmen, word je als student ineens op jezelf teruggeworpen en moet je leren studeren en jezelf motiveren. Een leuke tijd was het zeker wel. Zijn afstudeeronderzoek over criminaliteit bij afvalbedrijven deed hij bij de politie Haaglanden (Den Haag).

De wijde wereld
Toen de opleiding was afgerond wilde Jeroen graag naar het buitenland. In eerste instantie dacht hij dat dat niet meer kon, omdat hij zijn studie al had afgerond. Maar via een internationale studentenorganisatie, AIESEC, kon het toch. Intussen had hij Spaans geleerd en dat kwam van pas. Jeroen kon en wilde naar Mexico; land van grote tegenstellingen. Kinderen die op straat zwerven en rijke mensen die zich daar niet om bekommerden; schrille contrasten. Jeroen ging Engelse les geven aan de arbeiders daar. Het betrof onder anderen mensen die werkten voor Amerikaanse bedrijven. Daardoor hielp hij deze mensen te werken aan hun toekomstmogelijkheden in deze bedrijven. Immers, ze werkten bij bedrijven waar het Engels de voertaal was. Door als arbeider goed Engels te kunnen spreken, liggen er kansen open om hogerop te komen. Jeroen vond het fijn om daaraan mee te helpen. Ik kan dat merken, want hij vertelt er met grote betrokkenheid over.

Na Mexico
Eigenlijk tussen twee periodes Mexico, (want hij ging er voor een tweede maal naartoe) werkte Jeroen bij de politie Noord-Holland Noord. Toen hij definitief terug kwam in Nederland ging hij werken in Den Haag bij het Kenniscentrum grote steden. Hij werkte daar aan het samenbrengen en bundelen van kennis over grootstedelijke problemen.

Intussen had Jeroen zijn echtgenote leren kennen. Samen besloten ze om weer in Drenthe te gaan wonen. En zo kwamen ze in Sleen terecht. Hier wilde Jeroen graag iets in de gemeentelijke politiek doen: “Meedenken en meebeslissen over de directe streek waar je woont. Wat is er mooier? De landelijk politiek zou mij minder liggen. Zeker tegenwoordig met het fake-news, het loopje met de feiten nemen, de verharding en het bewust vervormen van de beeldvorming voor eigen gewin. Dit is iets wat mij tegenstaat en niet bij mij past. Zoals nu, met de pandemie, zie je harde kritiek en aanvallen op de persoon. Terwijl het om inhoud moet gaan.”

Corona in de gemeente
“We hebben veel ruimte om ons heen. Dat is een voordeel, afstand houden is dan iets makkelijker. Maar ook hier  nemen de besmettingen toe. Dit brengt onzekerheid mee, bedrijven die het moeilijk hebben, meer uitkeringen die aangevraagd worden. En we kunnen veel minder samen de dingen doen die we leuk vinden. Toch zijn binnen onze veiligheidsregio ook gemeentelijke interpretaties mogelijk. Zoals met de lintjesuitreiking. Dat hebben we toch, binnen de regels, op onze eigen manier kunnen vormgeven in onze gemeente.”

Samenwerken
Jeroen zit in het college vanuit het CDA. “Anders dan in de landelijke politiek vaak, heerst er in het college een gevoel van samen ergens voor staan en ons doel willen bereiken. Echt een goede samenwerking. We willen samen het beste bereiken voor de inwoners van onze gemeente. Het komt natuurlijk wel voor dat een boze inwoner verhaal komt halen, een besluitontwikkeling die goed is voor ons allen, heeft soms negatieve gevolgen voor een of meerdere individuen. Begrijpelijk want het gaat vaak om aantasting van eigen leefomgeving. Dan mag daar ook best wat emotie bij komen. Ik probeer dan vooral te ontdekken wat de achterliggende redenen van de boosheid zijn. Dan kun je kijken of je het probleem kunt oplossen of minder groot kunt maken. ”De Inhoudelijke portefeuille van Jeroen betreft onder meer Jeugd en Onderwijs, Kunst en Cultuur, Mobiliteit, Klimaat, Energie en Milieu. Daarnaast heeft iedere wethouder zijn eigen lokale gebied, waar hij het eerste aanspreekpunt voor is. Dat is begrijpelijkerwijs nooit de eigen woonplaats.

Duurzaamheid
Ik vraag Jeroen waar zijn hart ligt in het werk. Zonder aarzelen zegt hij dat duurzaamheid na aan zijn hart ligt. “Duurzaamheidsdiscussie, energie, het klimaat, het maakt veel tongen los. Ook roept het tegenstellingen op. Ik zoek liever naar de verbinding, ik ben niet iemand die van nature het conflict op zoekt. Mensen bij elkaar brengen doe ik veel liever. Het is lastig als mensen er dan vanaf het begin er heel geharnast inzitten. Bijvoorbeeld biodiversiteit waar vaak gedaan wordt alsof er daarbij een grote tegenstelling is tussen natuur en landbouw. Maar hier in Sleen zie je juist hele mooie initiatieven, zoals akkerranden die met bloemenmengsels  worden ingezaaid. Want iedere boer weet dat hij er belang bij heeft dat de bijtjes blijven zoemen en bestuiven. Dus de belangen verschillen helemaal niet zo veel. Overigens vind ik sowieso dat er tegenwoordig wel heel snel naar de landbouw gewezen wordt als veroorzaker van allerlei milieuproblemen en dat boeren dan weer veel nieuwe regels en beperkingen opgelegd krijgen. Laten we niet wijzen naar elkaar, maar met elkaar in gesprek gaan. Gelukkig doen we dat in onze gemeente al.”

Kunst en Cultuur
Maar ook kunst en cultuur vindt Jeroen heel mooi. “Mensen denken vaak bij kunst en cultuur dat het elitair is, maar we dragen allemaal cultuur in ons. Als het over cultuur gaat, zegt dat zo ontzettend veel van een streek. Onze streek, en zeker ook ons dorp Sleen, heeft zo’n interessante historie. De hoofdplaats van het dingspel Zuidenveld, met de hoogste kerktoren. Die geschiedenis bepaalt mede hoe we met elkaar omgaan, wat ons bindt, onze gewoontes, de taal, noem maar op. Dat is allemaal ook onze cultuur. Er gebeurt in Sleen ook veel op het gebied van cultuur. De “Toorn van Thunaer” is natuurlijk wel een heel duidelijk voorbeeld. En het is toch fantastisch dat een hele groep vrijwilligers uit ons dorp samen de molen in stand houdt? Sommigen volgden daar speciaal de cursus vrijwillig molenaar voor. Maar het zit ook vaak echt in de kleine dingen. Een stukje cultuur is ook dat men hier moeite heeft met trots zijn op zichzelf of op de dingen in het dorp. Trots is haast een vies woord. Maar er is zoveel moois om ons heen waar we toch echt wel ontzettend trots op mogen zijn.”

Laaggeletterdheid
Jeroen vertelt over een ander aandachtspunt wat hij in zijn portefeuille heeft, namelijk Jeugd en Onderwijs. Laaggeletterdheid zorgen dat iedereen goed kan lezen en schrijven, is daarbij een belangrijk thema. Op de scholen wordt hier, mede dankzij door de gemeente gefinancierde projecten, goed aandacht aan besteed. De gemeente heeft nadat scholen aangaven waar ze behoefte aan hadden, aangeboden voor alle scholen en kinderopvangpartijen middelen (toolkits) aan te schaffen om hier een impuls aan te geven. Dus niks geen moeilijke projectplannen schrijven om geld los te peuteren bij de gemeente. Het past helemaal bij wat Jeroen belangrijk vindt. Kinderen en volwassenen de mogelijkheid bieden om goed mee te kunnen doen in de samenleving. Dat deed hij in Mexico en doet hij nu hier in de gemeente Coevorden.

Zijn hart ligt bij duurzaamheid, maar de manier waarover hij over onderwijszaken en en sociale participatie praat, merk ik een grote betrokkenheid. Jeroen heeft echt een drive om zijn positie in te zetten voor deze streek en de mensen die hier wonen.

Werk en privé
Ik vraag Jeroen naar de balans tussen werk en privé “Tsja, het is natuurlijk een drukke baan met lange dagen. Met kunst en cultuur in de portefeuille kan je vaak ook het hele weekend onder de pannen zijn. Maar ik probeer de zaterdagochtenden vrij te houden zodat ik naar het voetbal kan van mijn kinderen. Ik heb in de loop van de jaren een speciaal plekje in mijn hart gekregen voor VV Sleen. Ik ben daar ook trainer, en jeugdleider geweest. Hartstikke leuk om te doen. Ook is het mooi om te zien dat er steeds weer nieuwe jongeren komen die ook wel jeugdleider of trainer willen worden. Mijn jongste zoon vindt het echt verschrikkelijk dat ik zo vaak van huis ben. Ik probeer zo goed en zoveel mogelijk een goede vader te zijn voor mijn kinderen. Maar het is waar dat dit werk veel vraagt. Door mijn drukke werk komt er thuis veel op mijn vrouw neer.” Ik vraag Jeroen wat zijn kinderen zouden antwoorden als ik nu aan hen zou vragen wat voor vader hij is. Dat vindt hij een moeilijke vraag. Na lang aarzelen zegt hij “ ik denk, een prettige vader, niet overdreven streng. Maar ja met kinderen en zeker met pubers moet je wel duidelijke grenzen stellen en soms streng zijn. En de jongens zullen ongetwijfeld zeggen dat ze het zo leuk vinden om met mij naar FC Emmen en Feyenoord te gaan.”

Jeroen vertelt dat het soms lastig is om als wethouder met zaken te maken te krijgen die het dorp Sleen direct aangaan. Dan komt het dichtbij en vinden mensen het soms moeilijk om onderscheid te maken tussen mij als dorpsgenoot en als wethouder. “Dan dreigen werk en privé door elkaar te gaan lopen. Het is voorgekomen dat de kinderen op school opmerkingen kregen als: door jouw vader hebben.....vul maar aan. Gelukkig greep de leerkracht de kans aan om uit te leggen hoe het in zijn werk gaat met besluiten die genomen moeten worden in de gemeente.” Mooie aanleiding voor een lesje democratische besluitvorming in de klas. Jeroen vindt het vervelend als er aan goede bedoelingen getwijfeld wordt. Hij staat voor de dingen die hij doet of moet doen als wethouder, en doet dat naar eer en geweten. “Lastig is het dan om tegen wantrouwen op te lopen. Belangrijk is het ervan uit te gaan dat we allemaal zo goed mogelijk ons werk proberen te doen en daarbij eerlijk zijn.”

Inspiratie
Ik vraag Jeroen wat hem inspiratie geeft. “Ondanks dat er zoveel onzekerheid is, zie je dat mensen elkaar opzoeken en helpen. Veel mensen zijn met verduurzaming bezig en proberen hun steentje bij te dragen. Ik vind het inspirerend om te zien hoe mensen daarmee bezig zijn.”

Tot slot
Ik wilde zoeken naar de mens achter de wethouder. Ik heb tijdens ons gesprek gemerkt dat daar niet zoveel verschil in zit. Jeroen is gewoon zichzelf. Zijn werk past bij hem, hoe hij in het leven staat, hoe hij denkt en doet. Hij is vooral betrokken bij mensen, ver weg en dichtbij, bij de streek waar hij met zijn gezin woont. Zijn hart ligt bij duurzaamheid, maar de manier waarover hij over onderwijszaken en sociale participatie praat, merk ik een grote sociale betrokkenheid. Jeroen heeft echt een drive om zijn positie in te zetten voor deze streek en de mensen die hier wonen.

Echte Sleners kunnen toch maar mooi trots zijn op zo’n wethouder in hun midden.

Foto: Ergens in de gemeente was een echtpaar 60 jaar getrouwd. Jeroen gaat dan als locoburgemeester in stijl een bezoek brengen. Dat maakt het extra bijzonder voor het bruidspaar.

Verslag: Clara Bijdevaate
Foto’s: Ton Trompert