Slener in de spotlight: Tina Eefting

Deze keer staat Tina Eefting centraal in de rubriek Slener in de spotlight. Tina (december 1943, De Maten nabij Roswinkel), is een goedlachse, vitale vrouw en al jaren vrijwilliger bij het MFC in Sleen!

Graag onder de mensen - altijd al geweest

Schoonmaken en graag weer terug naar een dorp 
Hoe kwam het dat je vrijwilliger werd bij het MFC? Sinds 7 september 2005 is Tina vrijwilliger bij het MFC en sinds april 2005 woonachtig in Sleen. “Ik kwam altijd al in Sleen”, vertelt Tina, “ik was rayonleidster bij schoonmaakbedrijf Fonville”. In de tijd van Fonville heeft ze alle diploma’s behaald op het schoonmaakgebied en BHV en EHBO. “Ik ben er 40 jaar in dienst geweest. Ik ben als schoonmaakster begonnen bij de ABN AMRO in Emmen aan de Baander waar nu Albert Heijn is. Dat was 1 juni 1976. Ik heb het even opgeschreven want anders kan ik het niet onthouden. Ik was de derde persoon die bij Fonville aan het werk was, dus  als een van de eersten van het bedrijf”.  In 1993 is ze begonnen als rayonleidster van alle bedrijven. Tina somt op: “ik kwam in Klazienaveen, Musselkanaal, Stadskanaal, Ter Apel en hier ook bij scholen en bedrijven”.  

“Ik heb 38 jaar in Emmerhout gewoond, maar ik heb altijd gezegd: ik wil graag weer terug naar een dorp”, en zodoende. De woningstichting zat toen nog bij het ''t Armhoes. Vaak ging ze daar even naar toe. De huurder destijds van haar huidige woning ging verhuizen en werd ze getipt dat er een woning vrijkwam. Tina: “ik direct naar de woningstichting en heb ik de woning gekregen en zodoende ben ik in Sleen komen wonen”. Ze heeft als beheerder in 't Armhoes gewerkt. “Ik had toen twee banen”, vertelt Tina, “ik was rayonleidster en ik had t Armhoes. ’s Avonds om 11 uur ging ik nog controle doen bij sportzaken in Emmen en ’s morgens heel vroeg moest ik om half zes wel eens naar De Gelpenberg. Als er eens iemand niet kwam opdagen of er was iemand ziek, dan moest ik de kleren aan, want ik was wel rayonleidster en het moest wel schoon. Dus ik in mijn combo-autootje er naartoe om de toiletten schoon te maken. 

’t Armhoes 
Voordat ze bij het MFC begon te werken, werkte ze al volledig in ’t Armhoes. In ’t Armhoes maakte ze schoon maar ook grasmaaien, toiletten schoonmaken, van alles. Tina vertelt: “ken je ’t Armhoes? Ik had de muziek boven zitten. Volksdansen zat er en de bridgeclub”. Toen de vorige beheerder het werk niet meer kon doen, heeft ze zich aangeboden om het werk als beheerder over te nemen. En zo is het dan gekomen. Op een zeker moment is ’t Armhoes gesloten en zat ze even zonder werk. Maar in september 2005 ging het MFC open.  

En ik zeg niet gauw nee 
Wat zijn nu je voornaamste taken en werkzaamheden? “Ja”, zegt Tina, "vrijwilliger”. Schoonmaken doet ze niet meer, behalve in geval van nood zoals in de grote vakantie. De vraag kwam vanuit het bestuur en moet er iemand meehelpen? “Nee”, zegt Tina, “ik doe het wel alleen, ik ga er wel ’s morgens om 7 uur heen, niemand ziet mij en niemand heeft last van mij”.  

En hoe vaak ben je hier dan als vrijwilliger? “De dinsdagmiddag eens per 14 dagen en donderdagsavonds hè, ja en kijk als er een vergadering is. Ze weten mij ook gauw te vinden als er wat is. Tina zegt niet gauw nee”, voegt ze eraan toe.   “Oh ja, en we hebben hier ook wel recepties, verjaardagen en soms een condoleance. Als ze mij vragen en ik kan dan wil ik het best wel doen. Soms doen we het werk met twee man, dat ligt er aan hoeveel mensen er komen”.  

Elke dag zijn er activiteiten in het MFC en zijn er ook vrijwilligers aanwezig. Maar er zijn gelukkig veel vrijwilligers. “Maar ja”, zegt Tina, “er vallen ook wel weer vrijwilligers af, we zijn wel op leeftijd”. “Eens in de vier weken hebben we een ploegje met dames op de woensdagmorgen en gaan we extra dingen doen wat de schoonmaakster niet kan doen, want die is hier maar twee keer per week”, legt Tina uit. “Ik doe dan meestal de bar, ik zet koffie, doe de glazen in de afwasmachine en dat soort dingen”.  

Graag onder de mensen 
Wat is er zo mooi aan om hier vrijwilliger te zijn? “Ja, dat weet ik niet”, zegt Tina. “Ik ben heel graag onder de mensen, altijd al geweest, eerst als schoonmaakster op de ABN-bank. Pieter Geill die destijds in Sleen woonde was haar contactpersoon. Ze haalt herinneringen op: “ik ging op de fiets van Emmerhout naar de Baander. En er was toen ook geen alarm of zoiets, je moest ’s avonds gewoon de deur afsluiten. Maar ik was niet bang hoor, want ik moest door het bos en dat was dan ’s avonds van 5 tot 7 uur, twee keer per dag. Ik vergeet nooit meer die dikke winter (in 1979) en toen ben ik gaan lopen naar de  ABN-AMRO want je kon immers niet op de fiets”.  

“Maar hier sluit ik nooit alleen af”, vertelt ze verder, “Henk Reinders wacht vaak op mij. Dat is zo geweldig”. “En de zang dat is het ook hè”, zegt Tina, “ik kan het gewoon niet loslaten. Ik ben altijd onder de mensen geweest als rayonleidster. Ook Wim Dijkstra was mijn contactpersoon. Ik kende Wim eerder dan Harm”. Ze doet ook een keer per week vrijwilligerswerk in ‘De Schoel’. Ze eet dan met de bewoners en gaat dan om één uur weer naar huis.  

Gezellig en pinda’s op de tafel 
Wat is het belangrijkste om te doen? Tina: “de donderdagavond is heel belangrijk. Al die mensen en die stamtafel. Dat is zo gezellig, pinda’s op de tafel, aopeneuten, zegt Harm dan. Dat is het gewoon.  

Ik ken ze ook allemaal. Dat is zo leuk en dan vooral dat het open is, dan zie ik ook alles”. En gaat ze vaak naar mensen toe? “Ja”, zegt ze meteen, ik ga vaak naar mensen toe als er iemand ziek is of ik stuur een kaartje als er iemand is overleden. Dat is het minste wat je kunt doen”.  

Ze is erg mensgericht. “Oh, maar dat is de familie bij ons thuis ook hoor”. Ze komt uit een familie met zeven kinderen. Ze zijn allemaal nog in leven. Haar oudste zus is 87. Ze zijn met vier zussen en drie broers. “Toen ik 80 werd zijn we met elkaar naar Van der Valk geweest om te brunchen. Zo leuk”, zegt ze met een glimlach. Een hele hechte familie. Ze is een mensen-mens maar ook in de eigen familie werkt dat door en ze kunnen het goed met elkaar vinden. 

Niet elke dag thuis zitten 
En waarom doe je nu dit werk en voor wie? Tina antwoordt: “Ik ben alleen en ik zou het niet kunnen om elke dag thuis te zitten. Ik heb verder geen hobby’s, wel een grote tuin en poetsen mag ik graag doen. Alles moet bij mij schoon en opgeruimd zijn, dat ben ik zo gewend. En dan zegt ze: “ik ben graag onder de mensen. Ik krijg ook veel aanloop. En als je het zelf niet doet, want je moet het wel zelf doen hoor”.  

Wat je nog weet 
Heb je wel eens dingen meegemaakt wat je nog weet? “Oh ja, in ’t Armhoes, daar zat de jeugdsoos achterin. Ik vond het altijd heel gezellig. Maar toen kwam ik een keer op een maandagmorgen en ik moest daar ook schoonmaken; dat was mijn taak en toen kwam ik bij de wc’s en hadden ze daar alles onder gekotst! Dus ik op de vrijdag daarna vragen: wie heeft dat gedaan. Ze hebben toegegeven en moesten ze van mij voor straf overal grasmaaien en ze hebben het ook gedaan! Want ik vond het verschrikkelijk! 

Ze gaat het liefst om met leeftijdsgenoten. Ze kent heel veel mensen. Soms niet bij naam, maar dan wel van gezicht. Ze gaat ook overal wel heen als er iets te doen is bijvoorbeeld van de muziekvereniging of de zang of een toneelvoorstelling. “En zoals bij de Wildman run”, geeft Tina als voorbeeld, “daar ben ik op vrijdagmorgen wezen broodjes smeren en ’s avonds hadden we een barbecue. Hartstikke leuk”.  

Zelf zit ze niet bij een vereniging zegt ze, behalve dan SBS, Vrouwen van NU en de buurtvereniging. Bridgen houdt ze niet van, want dan moet je de hele middag stilzitten. En zingen? “Nee, laat maar mij achter de bar staan”, zegt ze lachend, “anders lopen ze allemaal weg”.  

Een keer per jaar is er een gezellige avond voor de vrijwilligers en het bestuur in het MFC met een lekker buffet.  

Anekdotes 
Tina haalt nog wat leuke anekdotes op. “In het begin hadden we hier ook alarm. Er was geen beginnen meer aan. Er lopen hier zoveel mensen. En dan deed het alarm het weer niet en dan moest er eerst apart iemand langskomen. Een gedoe van niks”, zegt Tina. “Een keer hebben we hier alarm gehad en zat er een vleermuis, die kwam uit de trouwzaal, de deur stond open en ging het alarm af! En het brandalarm”, herinnert Tina zich”, ik vergeet nooit meer, Roelof Klinkhamer zat bij het mannenkoor en hij was ook bij de brandweer. En wat deed Roelof. Hij ging roken in het halletje bij de brandmelder; dus brandalarm!”.  

50 jaar werken? 
Ze is nog een heel actieve vrouw, en ze blijft dat doen zolang ze kan. En wat wil je nog kwijt Tina? Het wonen doet ze hier met plezier. Ze wilde weer naar het dorp; ja en waarom Sleen? “Ik kwam hier altijd al: bij de Vlinderhof, het gemeentehuis, de brandweer, gemeentewerken en ’t Armhoes. Dus ik had veel contacten. Toen ik 65 jaar werd, was ik hier al en heb ik hier een receptie gehad en toen ik 25 jaar bij Fonville werkte een receptie in ’t Armhoes. Ik werkte er 40 jaar tot 2016”.  

Mijn conclusie is: je moet nog zeker twee jaar doorgaan met je werk! “Nu nog?”, vraagt Tina verbaasd. Jazeker, dan heeft ze in 2026, 50 jaar gewerkt eerst in loondienst en daarna altijd als vrijwilliger!  

“Dat hoop ik”, zegt ze bescheiden. Hulde aan deze vriendelijke, goedlachse en vitale vrijwilliger. Een voorbeeld voor velen! 

Tekst: Gienus Woldring
Foto's: Ton Trompert