Slener in de spotlight: Hans Buls
Er is weer een nieuwe Slener in de spotlight! Deze keer staat Hans Buls uit Sleen centraal.
Bliksemfoto’s en de ultieme droom – Hans Buls
Hans Buls (maart 1966) is geboren en getogen in Schoonoord. Zijn vader kreeg werk bij gemeentewerken en zodoende zijn ze in 1976 verhuisd. En nu woont hij alweer 48 jaar in Sleen. Ik ken hem als fotograaf. Hans noemt zichzelf een hobbyfotograaf. Hans vertelt: “ik werk in de metaal in Coevorden. Ik heb eerder wel in de bouw gezeten, maar nu dus in de fabriek als metaalbewerker. Fotograferen is daarom maar bijzaak, een hobby, dat is ‘t”.
Hans is bekend als weerfotograaf. Hoe zit dat? Hans legt uit: “ik maak weerfoto’s en stuur ze overal heen. Het meest naar RTL. Je moet met het weer wel altijd actueel zijn, dat is logisch. Ik ben vaak op RTV Drenthe, RTL en veel op SBS en af en toe op de NOS”. Omdat er heel veel foto’s worden ingestuurd is de kans maar klein dat je wordt gekozen. Toch kiezen ze vaak dezelfde fotografen. Hans zegt daarover: “Je kunt het ook wel zien aan de kwaliteit. Ik kan in de database kijken en dan kun je zien dat kwaliteit wel veel verschil uitmaakt. Veel mensen maken foto’s met telefoontjes, rechtop of scheef. Maar als je geluk hebt kom je op TV en als ze weten dat je mooie foto’s maakt, kom je er vaak wel op”.
Levende geschiedenis en de oude Kodak
Hoe en waar is de liefde voor fotografie begonnen? “Dat is een mooi verhaal”, zegt Hans, “ik heb bij re-enactment gezeten. Dat is levende geschiedenis, de tweede wereldoorlog. Dat heb ik jarenlang gedaan met een kameraad, Frans Jeurink, die in 2022 verongelukt is. En toen fotografeerde ik met een oude camera uit de oorlog, die ik van een veteraan heb gekregen. Deze camera is ook gebruikt bij de bombardementen boven Duitsland”. Het was een oude Kodak 35RF. En daar heeft hij het fotograferen mee aangeleerd. Met de re-enactment groep, de levende geschiedenis, behoorden ze tot de paratroopers. “Daar heb ik ook de opleiding parachutist gedaan”, vervolgt Hans, “bij Schaarsbergen, dus ik heb ook parachute gesprongen uit een oude Dakota C47 bij herdenkingen van Operatie Market Garden”. Hans is op bijzondere plekken geweest. In Zwitserland, België en Normandië.
Het was bijzonder. Hij heeft veel veteranen leren kennen en heeft er mooie herinneringen en vriendschappen aan over gehouden. Lachend vertelt hij: “En niet iedereen kan zeggen dat hij uit een vliegtuig is gesprongen. Ik ben vaak uit een vliegtuig gesprongen maar nog nooit geland”. Hij is ermee gestopt omdat hij rugklachten kreeg. Alles werd nagespeeld met originele tenten, voertuigen, kleding, wapens enz. “En daar heb ik leren fotograferen met oude camera’s uit die tijd. Maar dat moest je allemaal handmatig doen, de lichtinstelling, de ISO enz.”
Hans heeft geen opleiding voor fotografie gevolgd. Hij is gewoon maar aan de slag gegaan met een oude camera. Hans: “eerst was het overbelicht en toen dacht ik wat moet ik nu doen. En toen had je nog geen internet. Je moest alles vragen aan anderen: hoe zit dit of hoe doe je dat. En zo heb ik het geleerd”. Na verloop van tijd heeft Hans zich een digitale camera aangeschaft. Hij gebruikt altijd Canon. Hij bezit drie verschillende camera’s met ook weer verschillende lenzen, telelenzen, groothoeklenzen. Hans: “voor elk weertype heb je weer een andere camera nodig en een andere lens”.
Hoe begin je om een foto te maken?
Hans: “je hebt iets in je hoofd en je denkt dat wil ik nog een keer fotograferen. Ik kom op verschillende plekken in Drenthe en dan zie ik een oud huisje of een aparte boom en dan houd ik het weerbericht in de gaten. Als ik denk: er komt morgen veel mist en zon, nou dan kan het een mooie mistopkomst worden. En dan ga ik naar zo’n plek en dan stel ik mijn spullen op. Dat heb ik ook gedaan toen met het noorderlicht bij het hunebed in Loon. Ik wist toen al dat het noorderlicht kwam en ben ’s middags al op pad gegaan. De camera op het statief en een compositie gemaakt met het hunebed en dan maar wachten. Toen had ik een prachtig mooie foto. Maar dan denk ik al weken van tevoren, dat wil ik nog een keer op de foto hebben, mist met noorderlicht. En toen kwam er noorderlicht, direct erheen en een paar uren zitten wachten”. Hans houdt de weerberichten altijd goed in de gaten. Hans maakt tijdens een sessie wel zo’n honderd foto’s.
Hans heeft ook een keer de bloedmaan gefotografeerd boven het hunebed van Noord-Sleen. “Ik had met een app berekend hoe laat de maan daar ongeveer was. Dat was ’s morgens om 5 over 6. De middag van tevoren ben ik al heen geweest om het statief neer te zetten en stokjes in de grond, want dan weet ik daar moet ik het statief neerzetten in het donker. Ook had ik de dag van tevoren het hunebed al belicht”. Hans vertelt verder: “het was ijskoud, ik had ijs op de lens zitten. De boel opgezet en om 5 over 6 heb ik de foto gemaakt. De mensen denken vaak; ik maak even een foto en hoe weet je dat allemaal, maar er zit heel veel voorbereiding in. De foto van de ooievaar en de supermaan, daar ben ik wel een jaar mee bezig geweest! Ik wil dan weten hoe laat de maan bij dat nest is en waar moet ik staan en bereken op de apps wat de maanstand is en dan heb ik hem precies op het goeie moment.
Hoe slechter het weer, hoe beter
De mooiste plek om een foto te maken is er eigenlijk niet. Maar de Slener toren is altijd een gewillig onderwerp. Hij werkt veel met een drone bij zonsopkomst, met mist en dan de kerktoren erbij. Weerfoto’s zijn favoriet bij Hans. Hans: “het mooiste voor mij is onweer, bliksem, hoe slechter hoe beter. Dat is mijn grote hobby”. “Daar ga ik ook ’s nachts mijn bed voor uit”, vervolgt Hans, “ook al moet ik werken om 5 uur. Ik heb wel eens gehad dat ik om drie uur uit bed ging om het veld in te gaan om te fotograferen. Dat heb ik ervoor over”. Hij zorgt altijd dat zijn spullen klaarstaan.
In het begin met het fotograferen van het onweer was het ook wel spannend. “Ik heb wel eens in de sloot gelegen om bliksemfoto’s te maken. Ik was helemaal statisch. Met de bliksem om mij heen. Dat was soms levensgevaarlijk. Maar dat heb ik snel afgeleerd. Tegenwoordig doe ik het vanuit de auto”.
Als de sfeer maar goed is
Verkoop je je foto’s aan RTL? “Nee”, zegt Hans, “er wordt niets voor betaald. Men zegt wel eens dat ik mooi schatrijk word, maar was dat maar waar”. Mooie foto’s stuurt hij vaak naar alle zenders en meestal komen ze er wel op. Hans vult aan: “RTV Drenthe zegt vaak, jij bent onze hofleverancier”. Wat betreft zijn camera’s en het materiaal. Moet hij continu vernieuwen? “Ik ben begonnen met een simpel Canon cameraatje, gekocht op Marktplaats, en toen dacht ik, ik moet toch iets professioneler”. En toen heeft hij de camera gekocht die hij nog steeds gebruikt. Hij heeft nog twee andere camera’s en daar heeft hij een grote telelens opzitten. Hans vertelt: “ze zijn robuust en ik heb er een sensor opzitten voor het onweer en ik kan er alles mee doen. Ik ben ermee vertrouwd en ik weet wat hij kan”. “Maar”, zegt Hans met nadruk, “het is geen goedkope hobby”.
En wanneer is dan de foto geslaagd? “Als de sfeer maar goed is. Onderbelicht kun je nog wel bijwerken, maar de sfeer moet aanspreken. De sfeer in het bos met mist, dat vind ik prachtig”. Weer- en natuurfotografie is zijn grootste passie. De Schotse Hooglanders in de mist, de bloeiende heide, de bliksem boven de kerk en het noorderlicht boven het hunebed zijn prachtige sfeerplaatjes.
Dromen van het ultieme
Op de website www.werkaandemuur.nl is ook werk van Hans te vinden als beeldmaker. Verkoop je wel eens wat? Hans antwoordt bevestigend. “Maar het is geen vetpot”, zegt Hans er snel bij, “ik krijg een percentage. Het bedrijf regelt de frames en het behang enzo”. Bij AH Kortwijk op het kantoor hangt een foto van hem: een bliksemfoto met de toren van Sleen. Welke foto wil je nog graag eens maken? “Ja, dat gaat mij niet lukken”, zegt Hans. “In Amerika de stormchase, de tornado’s dat is het ultieme, maar daar kan ik beter van blijven dromen. Ik maak mijn rare wolkenluchten hier wel”. Het gedonder met spektakel spreekt hem aan. Hans legt verder uit: “ik zal je een foto sturen met een rolwolk erop, die heb ik tussen Noord-Sleen en Sleen gemaakt. En dan komt de wolk naar je toe rollen en daarna de onweersbui. Je moet net voor de onweersbui aan zijn. Je kunt aan de wolken wel zien of er een rare beweging in zit en dan zie je vaak zo’n selfcloud, een rolwolk. Die heb ik al vaak gefotografeerd”. Hans besluit: “je moet er oog voor hebben en gevoel”.
Bij nacht en ontij
Hans heeft naast de fotografie ook nog in de muziek gezeten als gitarist. Hij heeft gespeeld bij Double Vision en ook 7 jaar bij Mooi Wark. Door een blessure is Hans gestopt met de muziek. Hans heeft er geen spijt van. “Je bent altijd bij nacht en ontij weg”, zegt hij”, en dan zeggen ze wel eens maar bij de fotografie ook!”. “Maar in die tijd waren we nog geen beroepsmuzikanten. We speelden op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag en maandag moest je weer aan het werk en op de bouw staan”. “De jongens zeggen: jij hebt bijzondere hobby’s gehad, je bent muzikant geweest, je zat in de re-enactment wereld en nu weer fotograferen. Tja, de een doet dit en de ander doet dat”.
En waar ben je nu het meest trots op? “Dat ik een keer met een foto in het Drents museum heb gehangen”, zegt Hans, “dat was een tentoonstelling over Drenthe en mijn foto was uitgekozen. Die had ik toen ’s nachts gemaakt bij het hunebed op de Havelterberg.” Hans: “En het museum mag ook wel een keer positief in het nieuws met alle gedonder wat er nu is gebeurd”. “Maar ik vind het ook elke keer nog weer speciaal dat mijn foto’s op tv komen, dan ben ik trots”.
Het zit in je kop en het verveelt nooit
Hans: “ik wil nog een keer een foto maken van de kerktoren van onder naar boven. Naast de toren en dan omhoog de bliksem fotograferen. Die foto is er nog niet”, zo zegt Hans. Hans houdt niet van het verplichte. “Want dan is er onweer vanmiddag en dan kan ik niet”, zegt Hans, “en dat wil ik niet. Dat is de fotografie en dat zit in je kop”, zegt Hans, “het verveelt nooit en elke dag is anders. Er is altijd wel wat te zien, of je ziet reeën lopen, of je hebt mooie weersomstandigheden. Ik maak elke dag een rondje Sleen en er is altijd wel wat te zien.
Tekst: Gienus Woldring
Foto's: eigen foto's