Slener in de spotlight: Hanneke ter Haar

Er is weer een nieuwe Slener in de spotlight! Deze keer staat Hanneke ter Haar, geboren en getogen in Sleen, centraal.

Maar jij woont toch in de winkel? Daar hoor ik kennelijk

Hanneke ter Haar (56), geboren en getogen in Sleen, is al jaren het gezicht van AH Kortwijk in Sleen en samenwonend met Fred Schlimback aan het Schapenveld in Sleen. 

“Ik heb het van Hanneke geleerd” – Bea Kortwijk 
Hanneke vertelt: “ik ben begonnen toen ik 18 of 19 jaar was, toen nog bij Volumemarkt Kortwijk aan de Schaapstreek. Het pand wat nu leegstaat en voorheen ook nog een café is geweest”. Ze is altijd al werkzaam geweest in de supermarktbranche. Ze heeft haar opleiding voor de detailhandel doorlopen bij het KMBO aan de Flintstraat in Emmen. Ze vertelt hoe ze in het werk verzeild is geraakt.  

Hanneke: “ik liep stage bij de winkel in Sleen en toen de opleiding klaar was, zei Katrinus, de oude  baas, je kunt wel blijven. Toen moest ik eerst een opleiding doen in Veenoord, waar de winkel toen stond aan de Middenweg. Je moest daar eigenlijk een paar weken in opleiding, maar ik was er een dag geweest en toen zei de baas: blijf maar in Sleen. Dat komt goed. Later was Bea de baas samen met haar man. En Bea zegt altijd: ik heb het van Hanneke geleerd, want Hanneke was er al”. Ze deed in de eerste 14 jaren hoofdzakelijk fulltime kassa-werkzaamheden. Later heeft ze gewerkt op de groenteafdeling, de slagerij, de vleeswaren- en de broodafdeling. Alle afdelingen kent ze wel. “En dat is nu nog makkelijk”, zegt Hanneke, “want ze kunnen mij overal neerzetten. En dat maakt het ook mooi de afwisseling”.  

Je woont toch in de winkel 
Heeft ze er ooit over nagedacht om elders aan de slag te gaan? “Nee”, zegt Hanneke, “ik heb het hier gewoon naar mijn zin. Het is gewoon leuk en we hebben een leuk team met mekaar. Hartstikke leuke collega’s. En ja, de oude garde, die er al lang werken, dat is gewoon heel gezellig onderling. En het is in het dorp , dat scheelt een tweede auto en dat is allemaal gewoon een stuk makkelijker hè. Het is gewoon echt leuk, leuk met elkaar”, zegt ze heel tevreden. 

Ze werkt het langst bij de winkel. Ze is daarmee het gezicht van AH Kortwijk in Sleen. “Ja”, zegt ze eerlijk, “ik heb eens een kind aan de deur gehad met Sint Maarten en die keek mij zo aan en zei: maar jij woont toch in de winkel?. Zo van wat doe jij nu hier. Daar hoor ik kennelijk gewoon. Maar dat maakt het ook leuk”, zegt ze lachend, “en hoeveel kinderen je hebt zien opgroeien, die nu zelf kinderen hebben, dat is heel grappig”.  

Ze vervolgt: “Gewoon zitten blijven, ik ben er echt op mijn plek."

Sfeer, gezelligheid en behulpzaam zijn 
Wat vind je belangrijk in je werk? “De omgang met mensen. Soms ben je voor oudere mensen ook een van de weinige mensen die ze zien op een dag”. Ze geeft daarmee aan dat ze zich heel goed bewust is van de sociale functie die ze met name heeft in het contact met oudere mensen door een praatje te maken. Dat je mensen een goed gevoel kunt geven, een stukje gezelligheid en behulpzaamheid. 

En hoe gaat ze dan om met alle veranderingen zoals b.v. automatisering? “Dat is voor oudere mensen best wel eens lastig”, antwoordt Hanneke, “zelf groei je daar wel in mee”. Zelf maakt ze zich van te voren wel eens druk over dingen. Ze komt nog uit een tijd waarin ze de prijzen van alle producten uit het hoofd kende! “Ja het is nu natuurlijk anders”, zegt ze, “en ik denk wanneer er een verandering komt ook wel: o, wat komt er nu weer, maar achteraf valt het altijd mee. Je groeit er wel in als je het maar doet”. Een van die veranderingen in de laatste tijd was de invoering van de zelfscan. Achteraf is het allemaal reuze meegevallen. In de winkel staat de hele dag iemand op het zelfscan plein voor het meekijken en het helpen. Daarmee is er nog steeds veel contact met klanten”.  

Groeten of een knikje 
“We zijn allemaal wel in voor een praatje”, is Hanneke haar overtuiging. “Ik durf te zeggen dat we daar wel goed in zijn. Veel klanten komen ook uit de regio, de Rietlanden, de Delftlanden, Aalden, Zweeloo en Oosterhesselen. En het parkeren is makkelijker”  En ligt het er misschien ook aan dat klanten worden aangesproken door de winkelmedewerkers?  “Ja”, zegt Hanneke, “dat hoor je wel eens, zo van het is hier gemoedelijker. Het personeel is vriendelijk, ze helpen je nog en als er een vraag is doe je ook gewoon moeite om iets te vinden en is er een bepaald product niet dan help je wel misschien kan dit ook wel, je denkt wel mee. En dat vind ik ook het mooie van het dorp. Je bent wel de dorpswinkel ongeacht of je behoort tot de grote AH.  

Wat staat voorop in je werk? “Een vriendelijke lach, het praatje, dat vind ik belangrijk”, zegt Hanneke. “Ik wil zelf ook leuk en vriendelijk geholpen worden, dus dat wil een ander ook”, zegt ze stellig. Hanneke zegt over zichzelf: “Ik denk dat je mij er niet op betrappen kunt dat ik echt chagrijnig ben. Van mijzelf vind ik dat ik dat niet heb”. En ze vult aan: “Als er iemand binnenkomt moet je groeten vind ik of een knikje. Dat is toch wat je wil? Je wilt toch gezien worden?”. Voor Hanneke is dat heel vanzelfsprekend. Ze vindt dat allemaal heel gewoon en ze vindt zichzelf ook niet bijzonder. 

Lol en een hapje en een drankje 
Fred en Hanneke zijn graag samen. “We hebben het gezellig samen”, zegt Hanneke, “we hebben lol, we zijn van de gezelligheid en we gaan ook graag op sleep zoals wij dat noemen. Dat is lekker uitgaan en zomers lekker op de fiets, alles vanuit huis en meestal in de buurt. En vaak kom je dan op plekken”, zo vertelt Hanneke, “goh hier ben ik nog nooit geweest, zoals bij Weiteveen, dat gebied is prachtig”. “Of we gaan op de fiets naar Fred zijn ouders in Ter Apel en weer terug door de natuurgebieden. Hartstikke mooi. Daar genieten we allebei van”.  Er moet wel geluncht worden of een keer een terrasje, want ze zijn van de gezelligheid.  

En verder ook sportief? “Ja ik sport bij SIS, hier in Sleen. Daar doe ik op de dinsdagavond aan spinning, dat is fietsen op muziek. Ook wandel ik graag alleen, of samen met de buuf. En verder ben ik bij periodes wel een beetje van het hobbyen met de naaimachine of knutselen. Maar ook thuis bezig zijn met het interieur dat vind ik ook gewoon leuk”.  Ik vind van mezelf wel dat ik de schoonheid van dingen zie. Er hangt een wereldkaart op de muur. Waarom hangt de kaart daar en zou je misschien nog een wereldreis willen maken?  

Ze vindt het helemaal niet zo fijn hoe het er aan toegaat in de wereld. “Ja er is alleen maar oorlog en gedoe. Maar daarmee wil ik niet zeggen dat we niet op vakantie gaan. In 2014 zijn we voor het eerst met mijn neef en nicht en mijn broer op vakantie geweest. Ik had toen nog nooit gevlogen. Toen zijn we naar Malta geweest voor de eerste keer. Wow, dat was echt heel mooi. Maar een week is genoeg en een weekend Egmond vinden we ook heerlijk. We zijn ook een keer naar Oostenrijk geweest. Ik had niet gedacht dat ik dat zo mooi zou vinden. Vroeger thuis als kinderen, gingen we altijd naar Texel naar het huis van de familie van Empel”. Ze houdt wel van zon, zee en strand, maar ze vindt cultuur ook wel weer mooi. “Ik kan wel genieten van mooie gebouwen. Ik vind van mezelf wel dat ik de schoonheid van dingen zie, ook in de natuur. Als ik in de omgeving wandel en ik zie een paar mooie paddenstoelen, daar kan ik van genieten. ’t Is hier in de omgeving ook heel mooi, als je ’t maar wilt zien”.   

Ik ben van de rust 
“Na een week vakantie wil ik ook wel graag weer naar huis. Ik ben heel graag hier in de buurt”, legt Hanneke uit, “Fred en ik zijn allebei heel tevreden met wat we hebben en wat we doen. Maar we gaan niet drie keer per jaar op vakantie of naar een concert ofzo”. Ze gaan weleens naar het theater. De Ierse muziek van River dance vindt ze wel mooi. Hou je van muziek? “Ja, ik ben heel erg van het Nederlandse lied: Robert Long en Boudewijn de Groot en als Paul de Leeuw serieus zingt vind ik dat ook mooi. Ja, Robert Long daar kan ik echt naar luisteren. Daar heb ik alle Lp’s nog van. Maar het vlotte van Rowwen Hèze dat vind ik ook mooi. Ik heb overigens niet zo vaak een radio aan als ik alleen thuis ben, ik ben erg van de rust”. Ze heeft zelf geen muziek gespeeld of beoefend. “Heel vroeger heb ik wel bij tante Lammie (Dijkstra red.) op het kinderkoor gezeten. De meiden zeggen nu tegen mij als ik begin te zingen: doe maar niet”, zegt ze lachend, “dus ik weet ook niet of tante Lammie er toen heel blij mee was, dat ik er bij was”. 

De topper  
Hanneke is nog niet zover dat ze in het vrijwilligerswerk zit. Maar later ziet ze het wel zitten om in de Schoel een beetje koffie te zetten en wat te keuvelen met de ouderen.  

Voorlopig heeft ze het nog prima naar de zin. “Het is hier gewoon leuk”, zegt Hanneke, “ik heb het goed naar de zin. En ik kan ook niks anders”, zegt ze met een lach. Ze is een tevreden mens en dat maakt haar al bijzonder. Iemand zei over haar, dat ze de topper is van AH Kortwijk. Dat is niet mis. Wat vindt ze daar zelf van? “ik vind het mooi om te horen”, zegt Hanneke, “maar ik vind dat we dat allemaal zijn. We doen allemaal ons best. Ik voel mijzelf niet bijzonder of speciaal”. Het siert haar dat ze zo bescheiden is en ook meteen aan haar collega’s denkt.  
“Ik heb dat van mijn moeder”, zegt Hanneke, “het altijd met anderen bezig zijn. Dat zegt Fred ook wel eens, als jij ouder bent, ben je net je mam”.  

Tekst: Gienus Woldring
Foto's: Ton Trompert