Vanaf een bankje: Bergveenweg
De Drentse scheurkalender leverde dit jaar weer een schat aan prachtige foto’s op. Van onze plaatsgenoot Laura Evers werden drie foto’s geplaatst, één daarvan had een bankje in beeld welke mij inspireerde om daarover iets in deze rubriek te schrijven.
Foto: Laura Evers voor de Drentse Scheurkalender 2020
Het bankje voor deze keer staat aan de Bergveenweg, u vraagt zich natuurlijk af waar dat moet zijn, begrijpelijk, het is ook een straatnaam welke je niet elke dag tegenkomt. Deze straat ligt tussen de weg langs de ijsbaan, de Langakkerweg, en de weg met de negen bomen naar Diphoorn, de Boelkenweg.
Het bankje wat er staat is van het type picknickbank, hiervan staan er meer rond Diphoorn maar deze heeft in ieder geval een bijzondere ontstaansgeschiedenis. Mevrouw Ten Hoor in Diphoorn was gewend om altijd een rondje Diphoorn te lopen maar op een gegeven moment werd de afstand haar te groot en had ze een tussenstop nodig. Van het één kwam het ander en de familie Ten Hoor zorgde ervoor dat er een goede kwaliteit bank kwam te staan compleet met verharding rondom. Het onderhoud wordt verzorgd door een buurman. Een geweldige burgerparticipatie actie waar nu menigeen plezier van heeft.
Het bankje staat op een hele mooie plek, voor mij kijkend over de Molenesch, zoals dit genoemd wordt, ligt Sleen met ook vanaf hier een prachtig zicht op de kerktoren, achter mij in bijna een halve cirkel het mooie Diphoorn. Links van mij de ijsbaan en rechts verscholen achter een ongeveer vijftig jaar oude bossingel de bekende ‘negen bomen’.
Bron: Topotijdreis.nl
Het gebied tussen Sleen en Diphoorn, situatie ongeveer 100 jaar geleden. De huidige Bergveenweg slingert zich nog over een hoger en woest deel van de Molenesch, nog eerder was dit gewoon de weg naar Emmen. De weg om Diphoorn is rond 1880 aangelegd. Het kerkpad aan de westzijde van Diphoorn is nog zichtbaar.
Het gebied rondom het bankje was tot halverwege vorige eeuw nog niet volledig ontgonnen, veen en woeste grond was er nog voldoende, wat hebben de mensen vroeger moeten zwoegen om een beetje boerenbestaan op te bouwen. Het stuk land voor mij en wat verder naar rechts was nog deels veen en lag wat hoger, het had waarschijnlijk daarom de naam Barg veen (Barg = Drents voor berg of hoogte), het was een fijne speelplek voor de jeugd van Diphoorn, met Pasen gingen ze hier met eieren gooien.
Berend Eggens woonde voorheen in Diphoorn en was ook vaak op het Barg veen te vinden, van hem kreeg ik deze mooie foto en hij informeerde mij over zijn herinneringen aan het Barg veen. Op de achtergrond is nog een deel van de negen bomen te herkennen.
Bron: Topotijdreis.nl
Rond 1960 is er al veel veranderd in het gebied, de Bergveenweg heeft een ander verloop gekregen en het kerkpad is verdwenen, de ijsbaan heeft ook een plek gekregen.
Tijdens de ruilverkaveling Sleenerstroom in de jaren zestig – zeventig van de vorige eeuw ging ook dit gehele gebied op de schop, het werd voor de boeren efficiënter ingedeeld, het Barg veen veld kreeg ook een landbouw bestemming en de weg welke er doorheen liep kreeg een ander verloop en verharding. Jaren later kreeg deze weg de huidige naam Bergveenweg, niet moeilijk te begrijpen waaraan dat ontleent is.
De glooiing van het landschap rond Sleen danken wij aan de ligging op de Sleenerrug, de ruilverkaveling heeft de kleine verschillen op de Molenesch doen verdwijnen maar desondanks zijn de hoogte verschillen in het land ook hier nog goed zichtbaar. Vooral in zuidoostelijke richting ligt het land zo een anderhalve meter lager. Aan deze kant van Sleen zitten we op de oostelijke kant van de Sleenerrug. Eerder schreef ik over een bankje aan de Groningerweg waar je het land in westelijke richting ziet aflopen. Wat is onze omgeving toch mooi.
Wellicht ter afsluiting van de ruilverkaveling is de boomsingel rechts van mij aangelegd tijdens een boomplantdag. Het Drents archief bezit daarvan een filmpje welke op YouTube staat, klik hier om die te bekijken. Leuk om te zien hoe ijverig de kinderen hier toen mee bezig waren, misschien herkennen mensen zichzelf of anderen nog.
Zoek dit bankje eens op als rustpunt tijdens uw wandeling en geniet, met dank aan de familie Ten Hoor, van de omgeving en bedenk hoe het er vroeger heeft uitgezien.
Klik hier voor alle foto's!
Verslag en foto's: Gerrie Kramer