Vanaf een bankje: Sleenerzand
Vanaf een bankje: Oranje wandelroute door het Sleenerzand
Vanaf de parkeerplaats aan de Slenerweg ter hoogte van Kibbelveen zijn er diverse gemarkeerde wandelroutes door de stille bossen van het Sleenerzand. Ongetwijfeld bij veel inwoners van Sleen en omgeving bekend. Speciaal voor deze rubriek besloot ik een aantal weken geleden de oranje route te volgen, benieuwd naar de bankjes die ik onderweg zou tegenkomen. Dat dit uiteindelijk, naast een behoorlijk aantal gewone bankjes, ook talloze elfenbankjes en andere ‘zitplaatsen’ zoals een reuzen ’stoel’ en een grote verscheidenheid aan kabouter ‘stoelen’ (in de volksmond: paddenstoelen) opleverde, was ook voor mij een verrassing.
Deze keer dus geen mijmeringen vanaf een bankje, al sloeg mijn fantasie wel een beetje op hol bij de aanblik van het eerste bankje van Staatsbosbeheer op de route: een bankje met heuse wolf sporen… en even later een paddenstoel die iets weg had van een kaboutermutsje compleet met baard..
Ik vervolg de route en wandel door het zuidelijke deel van het Sleenerzand. Dit is een oud stuifzandgebied met hier en daar grillig gevormde jeneverbessen. Op sommige plaatsen doemt opeens een heideveldje op, waar je genietend vanaf een bankje, de prachtige natuur in je op kunt nemen.
Nog verder naar het zuiden, aan de bosrand, staat het volgende bankje nabij een monument in de vorm van een grote steen. Dit monument brengt in herinnering dat soldaat White in de Tweede Wereldoorlog een grote ramp heeft voorkomen door zijn vliegtuig, dat werd neergehaald en dreigde op Noord-Sleen te storten, te laten landen in dit bos.
Verder op de route staat weer een bankje bij een ander en misschien wel beter bekend oorlogsmonument dat herinnert aan de zeven soldaten die in dit bos omkwamen doordat hun bommenwerper werd neergehaald door een Duitse nachtjager. Dit monument is samengesteld uit brokstukken van het vliegtuig, ingekapseld in beton.
De realiteit van dit verleden moet, ook al weet ik al jaren van het bestaan van deze monumenten, toch wel even weer landen. Het is een schril contrast met de fantasierijke vormen en kleuren van de talloze paddenstoelen die onderweg mijn aandacht trekken.
En ook al is het zeker goed om op een wandeling als deze, de tijd te nemen om stil te staan (of zitten) bij de oorlogsjaren, hoe mooi is het om de fantasie de vrije loop te laten en in een omgezaagde boom een reuzenstoel te ontwaren of om te bedenken hoe elfjes neer strijken op hun eigenhandig aangelegde bankjes.
Op het laatste gedeelte van de wandeling tref ik het laatste bankje aan, een oudere versie van Staatsbosbeheer maar wel weer inclusief wolf sporen…
Kortom ik beveel de wandelroute aan een ieder van u aan, van oud tot jong. En neem de tijd om, al dan niet zittend op een van de bankjes, naast een terugblik op de geschiedenis, uw fantasie de vrije loop te laten.
Verslag en foto's: Femmie Zeewuster